مقدمه:
در هر سيستم صوتي، كيفيت نهايي سيستم به بلندگوهاي به‌كار رفته
در آن سيستم بستگي دارد، اگر يك سيستم بسيار حرفه‌اي صوتي با آمپليفاير
بسيار پر قدرت، صدايي را كه با كيفيت بسيار خوب ضبط شده است، از بلندگويي
ضعيف پخش كند، صدا بسيار نا مطلوب خواهد بود.
بلندگوها سيگنالهاي
الكترونيكي را از دستگاههايي همانند سي دي هاي صوتي و DVD ها دريافت كرده و
تبديل به صداهاي قابل شنيدن براي ما مي‌كنند.
مقدمه‌اي بر صوت:
در
درون گوش آدمي پرده بسيار نازكي به نام پرده صماخ وجود دارد، هنگامي كه اين
پرده مرتعش مي‌شود، مغز انسان اين لرزشها را بصورت صوت تفسير خواهد كرد.
يكي از عمده‌ترين عواملي كه باعث تحريك و مرتعش شدن اين پرده مي‌شود،
تغيرات فشار هوايي است كه با آن برخورد مي‌كند.
در عمل هنگامي كه جسمي
در فضا حركت مي‌كند، هواي اطراف خود را منبسط كرده و اين انبساط باعث
فشرده‌شدن هوا گرديده و اين تغير فشار در هوا منتشر شده و به گوش رسيده و
باعث مرتعش شدن پرده صماخ مي‌گردد.
تفاوت اصوات:
صداهاي اطراف ما را مي‌توان بر اساس دو فاكتور زير تقسيم‌بندي كرد:
1-فركانس
صوت: هرچه فركانس جسمي كه مرتعش مي‌شود بيشتر باشد، (سريعتر حركت كند و
مرتعش شود)، مولكولهاي هوا با سرعت بيشتري تغير مكان مي‌دهند، لذا صدايي كه
به گوش مي‌رسد صداي زير تري خواهد بود. اگر تعداد نوسانات در واحد ثانيه
كم باشد، صدا بصورت بم به گوش خواهد رسيد.
2-دامنه صوت: صدايي كه از
دامنه بيشتري برخوردار باشد، هوا را بيشتر فشرده خواهد كرد و به علت اينكه
قادر است پرده گوش را بيشتر به حركت در آورد، بلندتر شنيده خواهد شد.
ميكروفون‌ها
عملي مشابه گوش ما انجام مي‌دهند. آنها نيز داراي صفحه نازكي همانند گوش
مي‌باشند كه در اثر برخورد مولكولهاي متحرك هوا به آنها، تغيراتي در ميزان
ولتاژ عبوري از ميكروفون را باعث مي‌شوند و بدين ترتيب سيگنالهاي الكتريكي
توليد شده را مي‌توان ثبت كرد. در هنگام پخش نيز، بلندگو، عكس اين عمل را
انجام داده و سيگنالهاي الكتريكي را به لرزه‌هاي فيزيكي و در نتيجه، امواج
صوتي تبديل مي‌كند.
دسيبل:
دسيبل كه بطور مخفف آن را با dB نشان مي‌دهند، واحد اندازه‌گيري شدت صوت است. اصواتي كه ما قادر به شنيدن آن هستيم، بسيار متفاوتند.
ما
مي‌توانيم صداي كشيدن انگشتان بر پوست دست و صداي يك جت جنگنده را بشنويم.
صداي يك جت جنگنده 1000.000.000.000 بار بيشتر از صداي انگشتان است، با
اين حال گوش انسان قادر است خود را با اين شرايط وفق دهد.
واحد دسيبل
بصورت لگاريتمي افزايش مي‌يابد. بدين صورت كه كمترين صوت قابل شنيدن، صفر
دسيبل (0 dB) بوده و صدايي ده برابر قويتر از آن 10 dB بوده و صدايي 100
برابر آن 20 dB خواهد بود.
در زير مي‌توان اصوات معمول و شدت آن را مشاهده كرد.
نزديك به سكوت مطلق 0 dB
نجوا كردن 15 dB
صحبت كردن عادي 60 dB
صداي يك موتور سيكلت 90 dB
بوق اتوموبيل 110 dB
موتور جت 120 dB
انفجار 140 dB
اصوات
بيشتر از 85 دسيبل باعث كاهش شنوايي مي‌شوند. البته ميزان نزديكي و دوري
از منبع صوت و مدت زمان قرار گرفتن در معرض آن، خود عامل مهمي در ميزان
صدمه خواهد بود.
قرار گرفتن مداوم به مدت 8 ساعت در معرض اصوات با قدرت
90 دسيبل باعث آسيب ديدن گوش شده و اصوات بالاي 140 دسيبل، حتي اگر بطور
لحظه‌اي با گوش برخورد كنند باعث پارگي پرده گوش و در شديد خواهند شد.