تعريف خرابي 

در اين بخش انواع خرابي‌هاي متداول رويه‌هاي آسفالتي به همراه علل وقوع آنها و روش‌هاي ترميم و اصلاح اين گونه خرابيها تشريح مي‌شوند. روشهاي ترميم و اصلاح خرابي‌هايي كه در اين بخش ارائه مي‌شوند. براي انواع رويه‌هاي آسفالتي اعم از آسفالت سرد (شامل آسفالت سطحي و درجا) و گرم (شامل رويه‌هاي تمام آسفالتي) كاربرد دارند. 

در حال حاضر روش متداول در ايران براي اجراي رويه‌هاي آسفالتي آن است كه قشر رويه آسفالتي بر روي لايه‌اي از مصالح سنگ شكسته موسوم به اساس، كه ممكن است از معادن كوهي، رودخانه‌اي و يا مخلوطي از آنها تهيه و دانه بندي شده باشد اجرا گردد. چنانچه قشر اساس بطور اصولي طرح و اجرا شده باشد و شرايط زهكشي مناسب نيز فراهم باشد انتظار مي‌رود كه خرابي‌هاي ظاهر شده در سطح آسفالت بدليل ضعف لايه اساس نباشد. عدم تراكم كافي لايه‌هاي روسازي نيز عامل بعضي از خرابي‌هاي روسازي‌هاي آسفالتي منجمله ترك‌هاي پوست سوسماري، نشست‌هاي موضعي و گود افتادگي در مسير عبور چرخ‌ها مي‌باشد كه در هنگام بازرسي و ارزيابي وضعيت روسازي بايد به اين مطلب توجه شود تا در صورت لزوم با حفاري بيشتر محل خرابي (تا حصول لايه سفت و سالم) و در صورت لزوم تامين لايه زهكش بتوان با وصله عمقي محل خرابي را به طور اصولي ترميم نمود. راهكار اصولي براي نحوه ترميم صحيح هر نوع خرابي آن است كه عوامل يا علل بروز خرابي مشخص و شناخته شود. علي اي حال قبل از اينكه تصميم گرفته شود كه چه نوع مرمتي براي رفع خرابي يك روسازي لازم است ابتدا بايد علت يا علل بروز خرابي مشخص شود. چنانچه علت خرابي كافي نبودن قدرت باربري روسازي باشد لكه گيري روسازي يك راه حل اصولي نبوده و در اين گونه موارد بايد بعد از لكه گيري و اصلاح ناحيه خراب شده با روكش كردن ظرفيت باربري روسازي افزايش داده شود. از طرف ديگر اگر علت خرابي روسازي وجود قسمتهاي ضعيف موضعي باشد در اين صورت بايد اين قسمتها اصلاح شوند و معمولا احتياجي به تقويت تمام روسازي نيست. با عنايت به مطالب فوق و قبل از آنكه به تعريف و تشريح انواع خرابيهاي متداول رويه‌هاي آسفالتي پرداخته شود، مراحل اجرايي پر كردن چاله‌ها، وصله سطحي و وصله عمقي و نحوه پر كردن ترك‌‌ها كه رعايت آنها الزامي است توضيح داده مي‌شود.