فتح تهران اشاره دارد به ورود نیروهای مجاهدین بختیاری و گیلان به تهران در ۲۲ تیر ۱۲۸۸ (۱ رجب ۱۳۲۷‏/۱۹ ژوئیهٔ ۱۹۰۹‏) در جریان انقلاب مشروطه ایران که منجر به متحصن شدن محمدعلی‌شاه در سفارت روسیه و سپس خلع او از سلطنت شد.  

نجف‌قلی خان صمصام السلطنه بختیاری

علی قلی خان سردار اسعد بختیاری

اولین جنبش و قیام علیه حکومت مرکزی در سال ۱۲۸۷ از اصفهان آغاز شد. صمصام السلطنه بختیاری با هزاران نفر سوار لر بختیاری وارد اصفهان شد و شهر را به تصرف در آورد. اقبال الدوله حکمران اصفهان از ترس جان در کنسولگری انگلستان متحصن شد. در همین زمان انجمن مشروطه در اصفهان توسط صمصام السلطنه تشکیل شد. به دنبال سقوط اصفهان اوضاع گیلان نیز متشنج شد. مخالفین محمدعلی شاه متحد شدند و عده‌ای از مجاهدین قفقازی نیز به آنها ملحق گردیدند. یپرم خان ارمنی فرمانده مجاهدین قفقازی، در واحدهای نظامی خود انضباط نظامی را برقرار نمود و بعد از متشکل کردن این نیرو به ارک دولتی حمله و آنرا اشغال نمودند. معزالسلطان که از مجاهدین گیلانی بود، آقا بالاخان حاکم رشت را به قتل رساند. مجاهدین بدین ترتیب شهر رشت را تصرف نمودند و در نتیجه گیلان هم سقوط نمود. هنوز مراسم نوروز سال ۱۲۸۸ شمسی پایان نیافته بود که مجاهدین مشروطه خواه گیلان به فرماندهی یپرم خان ارمنی وارد قزوین شدند و بین آنان و قوای دولتی جنگ در گرفت. سرانجام مجاهدین شهر را تصرف کردند و قاسم خان امیر تومان فرمانده قشون دولتی و چند نفر دیگر به دار آویخته شدند. همزمان با این واقعه عین الدوله از محاصره تبریز مایوس شده و به سرعت از آذربایجان بازگشت. محمدعلی شاه با مشاهده این وضعیت مشیر السلطنه رئیس الوزرای دوران استبداد صغیر را (بعد از گذشت کمتر از یکسال) از کار برکنار نمود.