روح و روان سرچشمه ای است از انرژی که انگیزه ، اشتیاق ، الهام وافتخارات از آن  متجلی می گردد و افراد معمولی را قادر می سازد  کارهای فوق العاده ارزنده ای به ثمر برسانند این آرزوی هر مدیر است تا با ایجاد انگیزه در کارکنان ، نیروی درونی و نهفته در افراد از قوه به فعال در آورد.

این امر با درک مهم ترین خواسته های افراد از شغلشان وایجاد محیطی برای افزایش حسن تعهد و اعتقاد نسبت به اهداف و ارزشهای سازمان به دست می آید ، دیگر تنها تاکید بر حداکثر وحداقل کردن شاخص تولید ، برای ادامه ی حیات در این دنیای پر رقابت کافی نیست ، بلکه نیاز بهینه سازی ونیروی کار و ایجاد انگیزه در افراد برای تجلی بهترین استعدادهایشان لازم است.

تعریف انگیزش : عبارت از نتیجه ی رابطه ی متقابل ( تعامل ) فرد با موقعیت یا وضعیتی که در آن قرار می گیرد ، هنگام عمل مدیران برای افرادی که به نظر می رسد انگیزه ندارند ، برچسپ تنبلی می زند در صورتی که این تصور صحیح نیست ، زیرا ممکن است نداشتن انگیزه فرد به شرایط و محیط بستگی داشته باشد پس انگیزه را این گونه تعریف می کنیم ، میل به کوشیدن فراوان در جهت تامین هدف های سازمان به گونه ای که این تلاش در جهت ارضای برخی از نیازهای فردی سوق داده شود.

جايگاه انگيزش در روان شناسي 

- «روان شناسي انگيزش» جايگاه مهمي در روان شناسي دارد و چنين استنباط مي ‌گردد که روان ‌شناسي انگيزش با مسائل و پديده‌ هايي سر و‌‌ کار دارد که کل روان‌ شناسي با آن روبرو است. با کمي دقت مي‌ توان دريافت که براي پژوهشگران مسائل اساسي عبارتند از اين که: چرا رفتار خاصي پديد مي‌ آيد؟ چرا رفتار هدف دار است؟ چرا رفتار به صورت پيوسته و متناوب اتفاق مي ‌افتد؟ و ... اين سوال ها و مسائل باعث پديدآيي نظريه‌ هاي گوناگوني شده است. برخي از آن ها عبارتند از: نظريه غريزه(Instinet Theory)، نظريه سايق(Drive Theory)، نظريه انتظار - ارزش( Expectancy - Value Theory) و نظريه نيازها(Needs Theory). 

موضوعات مورد توجه در روان شناسي انگيزش 

- انگيزش، مسائل مختلفي را در برمي‌ گيرد. چندين نظام انگيزشي انسان ها را در تلاش مداوم براي رفع حالت هاي ناخوشايند مي‌ ديدند، نظير«فرويد» که انسان را در يک ميدان نبرد دائمي با نيرو هاي جنسي و پرخاشگري مي‌ ديد. در اين حال چندين نظام انگيزشي، انسان ها را موجوداتي کنجکاو، هيجان خواه، با هدف و برنامه و تلاشگر در نظر مي‌ گيرد. با اين حال آن ها تا حدودي درست هستند و نه کاملا درست يا غلط. بنابراين انگيزش مسائل مختلفي را دربرمي‌ گيرد. انگيزش يک فرآيند است. انگيزش فرآيندي پويا است و نه ايستا. خيلي از انگيزه‌ ها(و نه همه آن ها) از يک فرآيند چهار مرحله‌ اي«پيش‌ بيني، برانگيختگي، عمل ‌رفتاري و پيامد» پيروي مي‌ کنند. در مدت پيش بيني، فرد انتظار پيدايي انگيزه را دارد. ويژگي آن وجود يک حالت محروميت و تمايل به هدف است. در مدت برانگيختگي، محرک دروني يا بيروني انگيزه را تحريک نموده و به رفتار جهت مي‌ دهد. در مدت عمل رفتاري، فرد براي نزديک شدن يا دور شدن از شي هدف انگيز، به رفتار هدف‌ گرا مي ‌پردازد. در مدت پيامد، فرد پيامد هاي سيري يا اشباع انگيزه(فروکشي انگيختگي) را تجربه مي‌ کند. هنگامي که رفتار توسط نيرو ها‌ي دروني(نظير خستگي، کنجکاوي و ...) برانگيخته شده باشد، خود گردان است. انگيزش خودگردان معمولا از گرايش ‌ها، نياز ها و واکنش‌ هاي فردي به رفتار شخص ناشي مي‌ شود. در مقابل زماني که رفتار توسط نيروهاي بيروني(نظير پول يا جايزه و ...) برانگيخته مي‌ شود، به صورت محيطي است. انگيزشي که توسط محيط کنترل مي‌ شود، از پيامد هاي مصنوعي و بيروني رفتار ناشي مي‌ شود. 

تغيير شدت انگيزه در طول زمان 

انسان ها در هر لحظه معين چندين انگيزه را تجربه مي‌ کنند. اغلب يک انگيزه نسبتا نيرومند است، در حالي که ساير انگيزه‌ ها در درجه دوم قرار دارند و نيرومندترين انگيزه بيشترين تاثير را بر رفتار دارد. اگر چه انگيزه‌ هاي نسبتا درجه دو فورا رفتار را تحت تاثير قرار نمي‌ دهند، ولي ما مجموعه‌ اي از اين انگيزه‌ ها را که در نهايت مي‌ توانند درجه يک شوند(وارد جريان تاثيرگذاري بر رفتار شوند)، در سر مي‌ پرورانيم.