در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
اين پژوهش با هدف سنجش ميزان حضور ايرانيان در «نمايه‌نامة استنادي علوم» در سال‌هاي 1993 تا 1997 اجرا شده است و تلاش گرديده در آن، تصويري عيني از فعاليتهاي علمي در سطح ايران و جهان ارائه شود. براي اين منظور توليد اطلاعات علمي ايرانيان در قالب مقالات و در زمينه علوم پايه از «نمايه‌نامة استنادي علوم» استخراج شده و وضعيت ايران با جهان مقايسه شده است.
نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد يكد هم درصد از توليد مقالات علوم پاية جهان به ايران اختصاص دارد. بيش از نيمي از فعاليتهاي علمي ايرانيان(8/52درصد) در زمينة توليد مقالات علوم پايه بوده است كه از بين رشته‌هاي مختلف علوم پايه، رشت ة شيمي با داشتن23/55درصد از كل توليد مقالات علوم پايه، بيش‌ترين تعداد مقالات علوم پايه را به خود اختصاص مي‌دهد. بعد از آن به ترتيب91/25 درصد مقالات در زمينة فيزيك، 29/12 درصد در زمينة رياضي، 99/4 درصد در زمينة زيست‌شناسي و 58/1 درصد زمين‌شناسي مي‌باشند.
به تفكيك رشته‌هاي علوم پايه سهم ايران در جهان، 14/0 درصد در شيمي، 087/0 درصد در فيزيك، 17/0 درصد در رياضي، 02/0 درصد در زيست‌شناسي و 063/0 درصد در زمين‌شناسي مي‌باشد.
امروزه بارزترين شاخص توسعه‌يافتگي هر كشور را توان و ظرفيت توليد علمي و فني آن كشور مي‌دانند. افزايش كارايي علمي و فني و استفادة بهينه از آن، مستلزم شناخت دقيق مؤلفه‌هاي موثر بر آن مي‌باشد. اين مؤلفه‌ها مجموعه‌اي از منابع مالي، نيروي انساني و منابع علمي و اطلاعاتي را شامل مي‌شوند كه تحت يك مديريت منسجم و سازمان يافته و در محدوده علوم و فناوري به كار گرفته مي‌شوند (8). نتايج حاصل از اين شناخت ضمن ارائة تصويري عيني از فعاليت علمي در يك موسسه تحقيقاتي، نهاد علمي و حتي در كشورهاي مختلف، ابزار مناسب براي برنامه‌ريزي و سياستگذاري آينده را فراهم مي‌آورند.
توليدعلمي‌وفني‌ورشدوتوسعة‌آن،تابعي‌ازفعاليت‌هاي علمي هستند، بنحوي كه ارزيابي كمي و كيفي فعاليتهاي علمي امروزه يكي از مباحث مطرح تحت عنوان علم‌سنجي (1) مي‌باشد. تلاش اين علم، بنا نهادن نظام‌هايي از شاخص‌هاي توصيف‌كنند ة پژوهش در اجتماعات مختلف، اعم از موسسات علمي و پژوهشي، زمينه‌هاي موضوعي و حتي كشورها مي باشد (3).
توليد اطلاعات علمي در قالب‌ها و انواع گوناگون انجام مي‌شود كه يكي از مهم‌ترين انواع آن، انتشارات مي‌باشد. اندازه‌گيري انتشارات علمي از رايج‌ترين ضابطه‌هاي سنجش عملكرد توليد اطلاعات علمي، و از مباحث جديدي است كه آن را علم‌سنجي ناميده‌اند(5). انتشارات علمي تمامي مكاتبات علمي چاپ شده را شامل مي‌شوند. از مجاري اساسي و رسمي انتشارات علمي، مقالات مي‌باشند كه مي‌توان توزيع آن‌ها را بر حسب زمان، مكان، نوع يا مجراي انتشار و ساير ويژگي‌ها مورد بررسي قرار داد.
پژوهش حاضر به منظور مطالعه و بررسي ميزان توليد اطلاعات علمي ايرانيان در زمينة علوم پاية، كه در قالب مقا له در پايگاه اطلاعاتي «نمايه‌نامة استنادي علوم» (2) در طي سال‌هاي1993 تا 1997 ثبت شده‌اند صورت گرفته است. در اين پژوهش علوم پاية رشته‌هاي شيمي، فيزيك، رياضي، زيست‌شناسي و زمين‌شناسي را شامل مي‌شود.
«نمايه‌نامة استنادي علوم» يكي از معنادارترين و مهم‌ترين بانك‌هاي اطلاعاتي كتابشناسي بين رشته‌اي در سطح جهان مي‌باشد (3) و عبارت است از مجموعة اطلاعات دربارة استنادات يا ارجاعاتي كه به مقالات محققان مي‌شود (7). ناشر اين مجموعه «آي‌اس‌آي» (3) در فيلادلفياي آمريكا است. اين پايگاه مقالات علمي بيش از 3300 عنوان مجلة علمي و فني برجستة سراسر جهان را كه شامل يكصد موضوع علمي است پوشش مي‌دهد. سالانه بيش از 000 , 600 مقالة نمايه مي‌گردد و به اين پايگاه افزوده مي‌شود (6). پوشش موضوعي اين پايگاه حوزه‌هاي علوم‌پاية، مهندسي، زيست‌شناسي، كشاورزي، موادغذايي، نجوم، زمين‌شناسي، پزشكي، علوم هسته‌اي، رياضيات و هواشناسي را شامل مي‌شود