در قالب word و در 14 صفحه، قابل ویرایش.
از آنجائي كه يك PLC مجري برنامه اي است كه به آن داده مي شود، طبعتاً ساختمان داخلي آن تا حدودي شبيه ساختمان داخلي يك كامپيوتر خواهد بود.
شكل (2-1) بلاك دياگرام ساختمان داخلي، يك PLC نمونه ساخت زيمنس را نشان مي دهد.
قسمت اصلي در يك PLC ريزپردازنده (CPU) مي باشد، خواننده ممكن است با ريزپردازنده ها آشنايي قبلي داشته باشد، و براي خوانندگاني كه با ريزپردازنده ها آشنايي ندارند نيز جاي نگراني نيست، چرا كه تعريف ساده زير را در اين مورد بخصوص ارائه مي دهيم:
«ريزپردازنده يك آي سي است كه به كمك يك سري مدارات جانبي ديگر قادر است توابع منطقي را با توجه به برنامه داده شده به آن اجرا نموده و نتايج خوبي را به خروجي ها ارسال نمايد.»
قسمت مهم ديگر در يك PLC قسمت حافظه است، برنامه كنترل را كه PLC اجرا مي كند مي بايستي از پيش در حافظه PLC نوشته و ضبط كنيم، به طوري كه CPU به آن دسترسي داشته و همواره آن را اجرا نمايد.
حافظه PLC معمولاً از دو قسمت تشكيل شده است:
يك قسمت در دسترس استفاده كننده بوده و مخصوص نوشتن برنامه كنترل مي باشد، اين قسمت قابل پلك كردن و تغيير است، و معمولاً از نوع (RAM) مي باشد.
قسمت ديگر، حافظه سيستم است كه مربوط به نحوه عملكرد مدارات داخلي PLC مي باشد و معمولاً استفاده كننده از PLC سر و كاري با آن نداشته و توسط كمپاني سازنده پر مي شود. اين قسمت به راحتي قابل پاك كردن و تغيير نيست و معمولاً از نوع EPROM يا EEPROM مي باشد.
بلوك بعدي در يك PLC مربوط به قسمت ورودي ها و خروجي هاي كنترل كننده منطقي است. اين PLC داراي 20 ورودي است كه بر حسب نياز همه يا تعدادي از آنها مي توانند مورد استفاده واقع شوند، وجود ولتاژ 24 ولت DC، در يك ورودي به منزله وجود فرمان منطقي (1=I) در آن ورودي است، هر يك از ورودي ها از نظر CPU آدرس مخصوص به خود دارند و CPU هنگام اجراي برنامه بر حسب نياز به آنها مراجعه مي كند.
جهت حفاظت مدارات داخلي PLC و جلوگيري از نويزهائي كه معمولاً در محيط هاي صنعتي وجود دارند، ارتباط ورودي ها با مدارات داخلي PLC توسط كوپل كننده هاي نوري (OPTO COUPLER) انجام مي گردد، كه در اين مورد در بخش هاي بعدي توضيحات بيشتري خواهيم داد.