براي تشخيص و شناخت ژنوتيبهاي مقاوم به شوري در گندمهاي بهاره آذربايجان شرقي و در نهايت معرفي ژنوتيپ هاي مقاوم در مرحله جوانه زني ،اين بررسي صورت گرفته است . آزمايش در قالب آزمايش فاکتوريل با طرح پايه    CRD باچهار تکراراجرا گرديد .براي آزمايش بذور 24 لاين برخاسته از توده هاي بومي منطقه همراه با دو توده يازليق 1و2 در معرض غلظت هاي صفر ،100،75،50،25 ميني مول نمک طعام خالص قرار گرفتند. نتايج نشان مي دهد که بين ژنوتيپها ،غلظت هاي مختلف و همچنين اثر متقابل ژنوتيپ* غلظت اختلاف بسيار معني داري (P<%1) وجود دارد.بيشتر لاين هاي منتج از توده محلي باسمنج ،دو توده يازليق 1و2 و دو لاين پرش 1و2 داراي بيشترين درصد جوانه زني را داشتند . همچنين با افزايش ميزان غلظت در ژنوتيپ هاي حساس کاهش جوانه زني معني داري ديده شده اميد است که نتايج اين تحقيق پايه اي براي تحقيقات بعد جهت شناسايي و يافت ژنوتيپ هاي مقاوم جهت کشت در منطقه و يا منابع ژنتيکي براي اصلاح ارقام زراعي پر محصول سازگار منطقه باشد.

گندم با نام علمي ((Triticum aestivum يكي از كياهان زراعي مهم و بالاترين ميزان محصولات کشاورزي جهان را به خود اختصاص داده است (2) اين گياه در ايران نيز از نظر سطح زير کشت و توليد از مهمترين گياهان زراعي به شمار مي آيد . با عنايت به اينکه جمعيت ايران در حال افزايش مي باشد و با تو جه به اهميت گندم به عنوان منبع غذايي اصلي مردم ايران ،هر گونه اقدام براي افزايش توليد آن با اهميت است. از روشهاي افزايش عملکرد استفاده از روش عملي به نژادي مانند توليد ارقام برتر از لحاظ عملکرد بالقوه ،مقاومت به پاتوژنها و آفات و تحمل به تنشهاي محيطي مي باشد. يکي از تنشهاي محيطي بالا بودن درجه شوري آبهاي آبياري است . شناسايي ژنوتيپ هاي مقاوم به شوري و استفاده از اين ذخاير به طور مستقيم و غير مستقيم در برنامه هاي اصلاحي مي تواند باعث افزايش عملکرد در شرايط تنش گردد . در اين رابطه ارزيابي توده هاي بومي به عنوان ذخاير توارثي با ارزش حاوي انواع ژنهاي مقاوم به تنشهاي زيستي و غير زيستي در هر منطقه فوق العاده ضروري به نظر مي رسد.

از مراحل مختلف رشد گياهان مرحله جوانه زني يکي از مراحل حساس به شوري مي باشد به طوري که درجه مقاومت براي گياهان مختلف در اين مرحله رشد متفاوت است(1). اولين نتيجه قابل استفاده جهت نشان دادن مقاومت نسبي گياهان در مرحله جوانه زني در مقابل شوري در سال 1898 گزارش شده است (5) و بعدها به وسيله محققين زيادي تکميل تر شد (4) . کورکور و همکاران (3) آب شور 1500 تا 12000 ميلي مول املاح را در گندم اثر داده و متوجه شدند که بسته به مرحله و زمان رشد گياه اثر شوري متفاوت است. اگر آب شور در موقع کشت بر گياه اثر کند به خاطر جلوگيري و کاهش مقدار جوانه زني بر محصول نهايي اثر خواهد داشت. در اين آزمايش تمامي غلظتهاي به کار برده شده باعث کاهش محصول شدند.