در قالب word و در 63 صفحه، قابل ویرایش.
بحث در مورد هنرمندان شيراز در اين مبحث مختصر نمي گنجد و تأثير غير قابل انكار مردم اين ديار و بويژه هنرمندان و نگارگرانش از آغاز تا كنون بر هنر اين سرزمين جريان داشته است و بسيار بيش از اين جاي كنكاش تحقيق و تأمل دارد. در قرن 7 مصون ماندن شيراز از هجوم مغولها سبب گرديد كه اين خطه به عنوان محلي امن مورد توجه بسياري از هنرمندان و دانشمندان قرار گيرد از آنرو كه بسياري از هنرمندان و نگارگران ديگر مكاتب از شاگردان اساتيد شيراز بوده اند. و اگر به گذشته دورتر و زماني كه پارس پايتخت ايران بود بيندازيم متوجه مي شويم كه نقاشي ورنگ آميزي اشيا در اين زمان رايج بوده و براي شناختن نقاشي ايراني بايد به نمونه هاي اين دوره دقت كنيم نقش ها با قرينه و نظمي بسيار دقيق تركيب يافته اند، هر چهره با يك خط ظريف كه نيروي نهايي قيافه را با صراحت و نصوح نشان مي دهد رسم شده است. خصوصيات بنيادين نقاشي ايراني پايه گذاري شده است.
خصوصيات هنر اين دوره كه نشانگر ايراني بودن است هنري دور از خشونت، همراه با ظرافت است كه علاقه به ترسيم درختها و مرغهاي خيالي و اشكال ذهني و زيبا هستند و هنرمند ايراني به كمك انديشه هاي ذهني خود كاري كرده و به جوهر واقعي اشيا اهميت بسياري داده و كارش هرگز تقليدي از طبيعت نبوده است و اشكال و طبيعت به آن شكل حقيقي موجود در طبيعت برايشان مطرح نبوده است و اين خصوصيات ادامه يافته تا قرنهاي متمادي و در مكاتب مختلف نقاشي ايراني كه مكتب شيراز و هنرمندان شيراز بيش از ديگران با روح ايراني آن ارتباط برقرار كرده اند و اين را كاملاً در بررسي نقاشي اين خطه مي توان ديد.
گر چه اكنون مانند بسياري از عرصه هاي ديگر، نقاشي از امروز ما هم گذشته خود تا حد زيادي جدا شده است و دچار سردرگمي است ولي با پشتوانه غني فرهنگي و هنر كشور ما بعيد بنظر مي آيد كه اين سرگشتگي مدتي طولاني ادامه يابد.
راهبران و رهروان مكتب گل
از پس يك دوران نسبتاطولاني آشوب و ناآرامي و عدم امنيت اجتماعي در ايران ،به دليل حمله افغان ها و سقوط خاندان صفوي ، سواي فروپاشي بسياري ازمباني اجتماعي ، هنر و فرهنگ نيز كه نمي بايست و نمي تواند ، جدا از اين جريانات به استمرار و رشد و تعالي خود ادامه دهد ، دچار نوعي وقفه و سكون و عقب افتادگي گرديد.
چه دراين دوران ، هنرمندان و دانشوران ، اغلب يا تن به مهاجرت سپردند و يا گوشه انزوا گرفته و دست از خلاقيت و انديشيدن كشيدند .
ازآن همه رونق و درخشش وپويايي هنر صفوي ، جز يادگارهائي پراكنده در كتب و يا آثاري رو به ويراني و تخريب در بناهاي مذهبي و دولتي بجاي نماند . بيم آن مي رفت كه به يكباره حلقه هاي زنجير دوام و بقاي فرهنگ و هنر پوياي ايراني گسيخته گردد و چه بسيار ارزش ها كه به دست فراموشي سپرده نگردد و غبار بي مهري و بي اعتنايي بر آن ننشيند.
با اين همه در اواخر حكومت افشاريه و به ويژه با شروع حكومت زنديه در ايران و برقراري سكون و آرامش دگر بار در خطه ايران زمين ، نويد حركت نوين و اميدبخشي را در تولد و تعالي هنر ايران ، و مهم تر نگارگري ايران را در دل و جان دوستداران هنر ايراني طنين انداز مي كند .
كريم خان زند ( وكيل الرعايا ) در طي سالهاي حكومتش ( 1164 ـ 1189 ) زمينه هاي مناسب و پرثمر اين تحول را مهيا مي سازد . او سلطاني دوستدار عدالت و خواستار آباداني است . هم بدين دليل بعد از آنكه شيراز را به عنوان تختگاه حكومت خود برمي گزيند ، نخستين و شايد مهم ترين گام را در برپائي بناهاي دولتي در اين شهر برمي دارد .
شهر شيراز ،با پشتوانه غني و پرباري كه در پرورش ذوق ها و استعدادها داراست
عامل بسيار سرنوشت ساز و عمده اي در پيشبرد اهداف خيرخواهانه وكيل الرعايا به حساب مي آيد .
شيراز ازيك سوي شهر و مركز و خاستگاه شعر است و از دگر سوي وارث ارزشهاي پردوام و قدمت هنرهاي سنتي و به ويژه نگارگري است ، هنوز شهرت و آوازه هنرمندان « مكتب شيراز » و آثار و يادگارهاشان ازخاطره ها نرفته است . همان مكتب اصيل و ارزشمندي كه در قرن دهم هجري ، با ظهور و تولد نام آوران نگارگر شهر شيراز ، چشم انداز نويني را به جهان نگارگري گشود .