نيروگاههاي بخاري يكي از مهمترين نيروگاههاي حرارتي مي باشند كه در اكثر كشورها، از جمله ايران سهم بسيار زيادي را در توليد انرژي الكتريكي بر عهده دارند، به طوريكه سهم توليد اين نوع نيروگاهها حدود 3/47% كل توليد انرژي كشورمان مي اشد. از مهمترين اين نيروگاهها در كشورمان مي توان به نيروگاههاي شهيد سليمي نكا ،‌شهيد رجايي قزوين، شهيد محمدمنتظري اصفهان، رامين اهواز، اسلام آباد اصفهان، طوس مشهد، بعثت تهران، شهيد منتظر قائم كرج، تبريز، بيستون كرمانشاه ، مفتح (غرب) همدان، و بندرعباس اشاره نمود. مشخصات اين نيروگاهها به همراه ديگر نيروگاههاي بخاري كشورمان در سال 1381 را ميتوان در جدول (1-1) مشاهده نمود.

در اين نيروگاهها، از منابع انرژي فسيلي از قبيل نفت، گاز طبيعي، مازوت و غيره استفاده ميشود؛ به اين ترتيب كه از اين سوختها جهت تبديل به انرژي حرارتي استفاده شده، سپس اين انرژي مكانيكي، و در مرحله بعد به انرژي الكتريكي تبديل مي گردد. به عبارت ديگر در اين نيروگاه سه نوع تبديل انرژي صورت مي گيرد. اولين نوع، تبديل انرژي شيميايي (انرژي نهفته در سوخت) به انرژي حرارتي است كه اين تحول در وسيله اي به نام ديگ بخار صورت مي پذيرد. اين تبديل انرژي باعث مي شود كه آب ورودي به ديگ بخار تبديل به بخار با دماي زياد شود. دومين نوع، تبديل انرژي حرارتي به انرژي مكانيكي است كه اين تحول در توربين نيروگاه صورت مي گيرد و انرژي حرارتي در بخار ورودي به توربين، تبديل به انرژي مكانيكي چرخشي محور توربين مي شود. سومين و آخرين نوع از تبديل انرژي در نيروگاههاي بخاري، تبديل انرژي مكانيكي روتور به انرژي الكتريكي مي باشد كه اين تحول در ژنراتور نيروگاهها صورت مي گيرد. در نهايت، انرژي الكتريكي توسط خطوط انتقال به مصرف كنندگان منتقل مي شود. در اين فصل برآنيم تا تجهيزات اين نوع نيروگاهها را تشريح كنيم. بدين منظور ابتدا سيكل ترموديناميكي بخاري بيان مي گردد. پس از آشنايي مقدماتي با تجهيزات اصلي يك نيروگاه از قبيل توربين، ديگ بخار، كندانسور، و پمپ تغذيه، به طور مجزا، تجهيزات اصلي و جانبي اين نيروگاهها مطرح مي شود.