در قالب word و در 65 صفحه، قابل ویرایش.
هر گاه بين دو سطح در تماس ، حرکت نسبي رخ دهد مقاومتي در برابر حرکت ايجاد خواهد شد اين مقاومت نيروي اصطکاکي يا به بيان ساده تر اصطکاک ناميده مي شود در صورت بروز اين حالت مطلوب آن است که از اصطحکاک بکاهيم آن را کنترل يا اصلاح نماييم .
به بيان کلي ، هر فرآيندي را که طي آن اصطکاک بين دوجسم متحرک در تماس کاهش يابد روانکاري مي نامند به طور سنتي در اين تعريف هيچ ابهامي وجود ندارد کاهش اصطکاک با وارد کردن يک ماده جامد يا مايع به نام روانکار درمحل تماس حاصل مي شود به موجب آن ، سطوح داراي حرکت نسبي ، با فيلمي از روانکار از يکديگر جدا مي شوند روانکارها ازانواع نسبتا ً کمي از مواد تشکيل شده اند مانند روغنهاي طبيعي يا معدني ، گرافيت ، دي سولفيد موليبدنيوم(2) ، و طلق(3) ،رابطه بين مواد و فرآيند روانکاري ، کاملا ً واضح و روشن است .
پيشرفتهاي تکنولوژيکي اخير ، تصوير واضح گذشته را قدري مبهم نموده است کاهش اصطکاک ، در حال حاضر به وسيله مايعات ، جامدات ، گازها يا با اصلاح فيزيکي يا شيميايي خود سطوح ايجاد مي شود به اختيار ، اجزاي لغزان را مي توان از موادي ساخت که براي کاهش اصطکاک طراحي شده اند و روانکار به طور يکنواخت يا غير يکنواخت در آنها توزيع شده است اين سيستمها روانکاري نشده(4) مي نامند که البته اين فقط يک اصطلاح است سيستم ممکن است به روشي غيرمعمول روانکاري شده باشد ولي مطمئنا ً روانکاري نشده نيست .
از طرف ديگر روانکاري ممکن است براي اصلاح ميزان اصطکاک باشد و نه به طور خاص براي کاهش آن .(مواد مرکب عايق و مخصوص ممکن است از گرافيت يا دي سولفيد موليبدنيوم تشکيل شده باشند درصد اين مواد طوري طراحي مي شود که بتوان از يکنواختي يا پيوستگي سطوح(5) اصطکاک اطمينان يافت ) اين افزودنيها مشخصا ً روانکار هستند و غير واقعي خواهد بود اگر ادعا شود که کاربر اين مواد عايق ، روانکاري نيست .
اين مقدمه ارائه شده تا يک آمادگي ذهني را در مورد فرآيندهاي روانکاري و انتخاب روانکارها ايجاد کند در عمل ، محدوده وسيعي از سيستمها موجودند که هنوز با روغنها يا گريسهاي(6) مرسوم يا با جامدات نسبتا ً قديمي و غير مرسوم روانکاري مي شوند ولي وقتي به علت برخي ويژگيهاي سيستم ، استفاده از روانکارهاي ساده ، مشکل باشد يا رضايت بخش نباشد ، بايد از روانکارهاي ترکيبي استفاده کرد علاوه بر کاربرد اوليه که عبارت است از کنترل يا کاهش اصطکاک ، روانکارها براي کاهش ساييدگي(7) يا احتمالا ً کاهش حرارت يا خوردگي (8) نيز بکار مي روند .
در محدوده هاي وسيع ، مهمترين نوع روانکارها ، مايعات (روغنها) و شبه مايعات (گريسها) هستند از حدود سال 1950 روز به روز بر اهميت روانکارهاي جامد افزوده شده است بويژه در آن شرايط محيطي که کار براي روغنها و گريسها سخت است گازها نيز در موارد مشابهي مثل مايعات کاربرد دارند اما همانطور که در ادامه خواهد آمد لزجت پايين گازها طراحي و ساخت ياتاقانها را مشکل مي سازد