بتازگي من اين افتخار را داشته ام، كه تئوري همه چيزTOE -Theory Of Everything جديدي، بنام CPH سي. پي. اچ را، مطالعه كنم. 

نظريه سي. پي. اچ از طرف يك فيزيكدان ايراني بنام آقاي حسين جوادي طرح شده است. تئوري آقاي جوادي من را به ياد مونادولوژي لايبنيتسLeibniz's Monadology مياندازد، مدلي از جهان كه به پلوراليسم متمايل بود. پلوراليسم لايبنيتس به پلوراليسم اتميستها (از دموكريت تا راسل) نزديك تر بود، تا به پلوراليسم ارسطو. 

ارسطو، در مقايسه با اتميستها، همانگونه كه مفصلأ در رساله موقعيت مونيسم و پلوراليسم در متافيزيك ارسطو توضيح داده ام، پلوراليسم را بمثابه مفهومي ادراكي تلقي ميكند، يعني از نظر "ترتيب توضيح" مونيستي است، در صورتيكه "ترتيب حس"، پلوراليستي است. در آن رساله من نظريه ارسطو را اينگونه خلاصه كرده ام: 

براي ارسطو،] يك هيرارشي مفاهيم وجود دارد كه به چيزهاي واقعي معطوف است و در ترتيب توضيح، عام اول است و خاص آخر، در صورتيكه در ترتيب حس، خاص اول است و عام آخر. در ترتيب حس، بنيادي ترين مفهوم، ذات است كه با مفاهيم يگانگي (يا هستي) و اصول اوليه دنبال ميشود...براي كشف اينكه آيا كثرت يا وحدت در متافيزيك ارسطو تقدم دارند، بايستي از خود بپرسيم كداميك در ترتيب حس متقدم است، چرا كه ارسطو، در تمام فلسفه خود، به وجود چيزهاي قابل حس تقدم ميدهد و نه به ايده هاي تجريدي...ارسطو در كتاب فيزيك خود مينويسد "عام قابل شناخت تر است در ترتيب توضيح، خاص در ترتيب حس [كتاب اول فيزيك، 189 5-10، متن انگليسي BW ص 228. بر مبناي دو تفسير متافيزيك ارسطو در اين رساله، كثرت در پي خاص ميباشد و يكتائي در پي عام. در نتيجه، كثرت گرائي در جهان آنگونه كه هست متقدم است، و يكتاگرائي در ايده ها و توضيحات متقدم است. بعبارت ديگر، يكتائي از ديدگاه واقعيت دورترين است، و ممكن است حتي سوبژكتيو باشد، و كثرت نزديكترين به درك واقعيت است و حالت واقعيت ابژكتيو است. بنابراين من ميتوانم جمع بندي كنم كه پلوراليسم آنچيزي است كه ارسطو در متافيزيك خود دفاع ميكند، هرچند آنگونه كه توضيح دادم،، با همه بغرنجي ها و ريزه كاري هاي طرح متافيزيك ويزه ارسطو.