تعریف بیمه
تعریف واحدی از بیمه وجود ندارد. بیمه از دیدگاه رشته­های علمی مختلف از جمله حقوق، اقتصاد، تاریخ، علوم آماری، تئوری ریسک و جامعه­شناسی می­تواند تعریف گردد.
بیمه، ترکیب خسارت­های احتملای به­وسیله انتقال بعضی از ریسک­ها به بیمه­گرانی است که قبول می­کنند برخی از خسارت­ها را جبران یا مزایای نقدی دیگری را برای حادثة اتفاق افتاده پرداخت کنند یا خدماتی که مرتبط با ریسک است را ارائه نمایند.

ویژگی­های اساسی بیمه
1- ترکیب خسارت­ها؛
2- پرداخت خسارت اتفاقی؛
3- انتقال ریسک؛
4- جبران غرامت.
ترکیب خسارت­ها: ترکیب یا تسهیم خسارت­ها در واقع قلب و اساس کار بیمه است.
ترکیب دلالت می­کند بر 1- تقسیم خسارات میان همة افراد گروه 2- پیش­بینی نسبتاً دقیق خسارت آینده براساس قانون اعداد بزرگ.
قانون اعداد بزرگ بیان می­کند که هرچه تعداد موارد در معرض خطر بیشتر باشد، احتمال آنکه نتایج پیش­بینی شده به واقعیت نزدیک شود، بیشتر خواهد بود. قانون اعداد بزرگ به بیمه­گر کمک می­کند خسارت­های آینده را تا حدودی دقیق پیش­بینی نماید.
پرداخت خسارت­های اتفاقی: دومین ویژگی بیمه پرداخت خسارت­های اتفاقی است. خسارت اتفاقی آن است که از قبل تعیین نگردیده و پیش­بینی نشده باشد و به صورت شانسی به وجود آید. به­عبارت دیگر، بایستی خسارت برحسب حادثه به­وجود بیاید. قانون اعداد بزرگ هم بر این فرض بنا گردیده که خسارت­ها اتفاقی هستند و به­صورت تصادفی رخ می­دهند.
انتقال ریسک: یکی دیگر از عناصر ضروری بیمه، انتقال ریسک است. به استثنای خود بیمه­گری، طرح­­های بیمة واقعی اغلب شامل انتقال ریسک­اند. انتقال ریسک یعنی آنکه یک ریسک خالص از فرد بیمه­شده به بیمه­گر که برای پرداخت خسارت از موقعیت مالی قوی­تری نسبت به بیمه­شده برخوردار است منتقل می­گردد. از نظر افراد، ریسک­های حقیقی که به بیمه­گر منتقل می­شود شامل ریسک مرگ زودرس، بیماری، ناتوانی، تخریب و سرقت اموال و طرح دعوای مسئولیت انفرادی است.