اقدام پژوهی شماره(1)

اقدام پژوهی شماره(2)

اقدام پژوهی شماره(3)

اقدام پژوهی شماره (4)

بیان مساله:

از آنجا که می توان گفت نیروی انسانی سرمایه عظیمی است برای پیشرفت علم و فناوری در جهان ، اکثر کشورها از همان ابتدا ، کودکان خود را با روش های صحیح تعلیم و تربیت برای آینده آموزش می دهند .که هر گونه سهل انگاری در این مورد نه تنها باعث می شود که این نیروهای با ارزش تباه بشوند بلکه ممکن است که آموزش های ناصحیح ، آنها را به عاملی برای شکست و نابودی تبدیل کند . مسوولان کشوری ما(به خصوص نهاد آموزش و پرورش) هم به تبعیت از آنها سعی دارند تا آموزش صحیح را از همان دوران کودکی به فرزندان این مرز و بوم ارئه دهند تا اینکه هم برای خودشان ، هم برای جامعه و در وهله ی آخر هم برای کل جهان سودمند باشند. البته در این مسیر هم کار های زیادی انجام گرفته است . که نتیجه ی آن هم در جاه هایی که آموزش به خوبی داده شده است پیداست . اما متاسفانه دیده می شود که در بعضی موارد در بعضی نقاط از کشور آنگونه که باید به آموزش دانش آموزان توجه شود ، دقتی صورت نمی گیرد و باعث دلزدگی بسیاری از آنها از درس و مدرسه گشته است که نتایج زیان بار آنها ملموس و آشکار است . حال یکی از دلایلی که در مناطقی از سرزمین ما مانع از آموزش مفید و کار آمد می گردد ، ترس و هراس های نابجایی است که بیشتر در دانش آموزان دوره ی ابتدایی از آموزگاران و معلمان آنها وجود دارد . حالا که ما متوجه شده ایم که چنین مشکلی در جامعه ی ما وجود دارد هرکسی به نوبه خود وظیفه دارد تا در جهت هموار سازی این مشکل بزرگ دست به کار شود . ما هم وظیفه خود دانستیم که برای رفع یک چنین مشکلی که در یکی از مناطق کوچک کشورمان وجود دارد راه حلی پیدا کنیم  . که حداقل ترس دروغین یک کودک مظلوم را برطرف سازد .