دانلود پاورپوینت با موضوع اپيدميولوژي و كليات ديابت،

در قالب ppt و در 52 اسلاید، قابل ویرایش.

پاتوژنز ديابت نوع 2
نوع معمولي ديابت نوع 2 يك بيماري پولي ژنيك
اشكال در ترشح انسولين و مقاومت به انسولين (هر دو)
انواع مونوژنتيك بسيار نادر
تشخيص ديابت نوع 2 به سه طريق ممكن است:
غلظت قند پلاسماي سياهرگي دو ساعت پس از مصرف 75 گرم گلوكزمساوي    يا بالاتر از  mg/dl200 .
2- غلظت قند پلاسماي سياهرگي در يك نمونه اتفاقي (رندوم)  مساوي ويا بالاتر از mg/dl  200 همراه با علائم واضح ديابت.
3- غلظت قند پلاسماي سياهرگي در دو نوبت ناشتا مساوي يا بالاتر ازmg/dl 126
انجمن ديابت آمريكا مقادير ناشنا قند خون را ترجيح مي دهد، زيرا عملي تر، مناسب تر وبيشتر قابل تكرار است و ارتباط آن را با افزايش خطر عوارض قلبي- عروقي بيشتر از ساير شاخص ها مي داند . در صورتي كه غلظت قند پلاسماي ناشتا بين 100 و 125 باشد به آن “ اختلال قند ناشتا” (IFG)  مي گويند.
اگر غلظت قند در دو ساعت پس از مصرف گلوكزبين 140 و mg/dl 200باشد ”اختلال تحمل  گلوكز”   IGT) ( ناميده ميشود.
در اين گروه زمينه ابتلاء به ديابت بيشتر است، اگر چه ممكن است دو سوم آنان هيچگاه علائم ديابت را نشان ندهند. در اين افراد شانس ابتلاء به بروز عوارض قلبي عروقي افزايش دارد. تغيير در عادتهاي غذايي و ورزش مي تواند نيل اين گروه به ديابت نوع 2 را كاهش دهد.