اغلب اوقات محاسبه ارتفاع نقاط روی منحنی‌های عمودی در فواصل نزدیک‌تر نسبت به محل‌های کامل ضروری به نظر می‌رسد. مثلا در نقطه یا یا مقادیری که در برخی نقاط میانی خاص وجود دارد. در این گونه موارد روش توازن تانژانت مانند همین روش در محل‌های کامل عمل می‌کند ولی اعداد کاملا هم درست نیستند به عنوان نمونه ارتفاع محل (موقعیت) 2/75+63 در منحنی مثال 1-23 برابر است با:

بالاترین یا پایین‌ترین روی منحنی
زمانی که دو خط شیب‌دار در یک منحنی عمودی نشانه‌های جبری مخالف داشته باشد، بین P.V.C و P.V.T ، هم نقطه پایینی و هم بالایی وجود دارد. این نقطه بر روی محل کامل منطبق نمی‌شود و موقعیت آن، معمولا از اهمیت زیادی برخوردار است. در منحنی عمودی خاصی تغییر کلی در شیب (A) بین تانژانت‌ها از روی تمایز زیر، مشخص می‌شود که در آن و به ترتیب ترازها (شیب‌های) درصدی تانژانت‌های عقبلی و جلویی هستند.

میزان تغییر شیب با استفاده از تساوی زیر به دست می‌آید که در آن L طول منحنی در موقعیت‌هاست:

در این بحث، فرض بر این است که منحنی دارای شیب نخستین ، به صورت وسیله‌ای بر روی منحنی حرکت می‌کند همزمان با حرکت این وسیله در طول منحنی این وسیله به طور عمودی می‌چرخد تا این که در نهایت در انتهای نقطه در شیب‌دار می‌شود. طی چرخش این وسیله سرانجام هم‌تراز می‌شود و اگر در میزان درصدی در هر موقعیت (محل) چرخش کند، تعداد محل‌های نقطه همتراز (که نقطه بالایی یا پایینی است) به این ترتیب محاسبه می‌شود:

در منحنی مثال 1-23 محل و ارتفاع نقطه بالایی این گونه بدست می‌آید:


ارتفاع در محل
فاصله دید و طول منحنی
همانگونه که قبلا گفته شد منحنی‌های عمودی باید به‌گونه‌ای ساخته شوند که برای رانندگان حداقل فاصله دید را برای ماشین‌ها یا سایر اشیاء در جاده فراهم کند. راننده باید بتواند شیء را در ارتفاع مشخص که از فاصله تخمین زده شده کمتر نباشد ببیند تا به این ترتیب او قادر باشد با تنظیم فاصله لازم برای توقف ماشین پا روی ترمز بگذارد. جزئیات AASHTO در توصیف حداقل طول لازم برای منحنی‌های عمودی در رأس و در پایین‌ترین نقطه و حداقل فواصل دید وارد جزئیات بیشتری می‌شود ...