فهرست مطالب :
فصل
اول
مقدمه
فصل
دوم
ازت
در چغندرقند
محاسبه ازت مورد نياز
چغندرقند
پيش‌بيني
مقدار كود لازم بر اثر تجزيه خاك
علائم كمبود ازت در
چغندرقند
منابع
ازت در زراعت چغندرقند
زمان و روش مصرف كود
ازته در چغندرقند
فصل
سوم
تاثيرات
ازت بر گياه
تاثير ازت بر قوه
ناميه، ظهور جوانه‌ها و تثبيت در گياه
اثرات
ازت بر روي رشد چغندرقند و كارايي برگ‌ها
اثر ازت بر عملكرد و
كيفيت ريشه:
فصل
چهارم
ازت
و ساير عوامل
ازت در چغندرقند سيلو
شده
رابطه
بين ازت و عوامل زراعي و ساير عوامل
وضعيت ازت موجود در
قبل از برداشت
رابطه
ازت و كيفيت قند
منابع
قسمتی از متن :
چغندرقند گياهي است از خانواده Chenopodiacea و همانند بسياري
از اعضاي ديگر اين خانواده مقاوم به تنش و شوري است
تغذيه چغندرقند به طور جامع از بيست سال گذشته
گزارش شده است (1972). در آن گزارش، براي اولين بار حاصل نيم‌قرن تحقيق در اروپا و
آمريكا روي نيازهاي گياه به عناصر ميكروماكرو بوده است. در هركجا كه گياه چغندرقند وارد شده است و اقدام
به كشت شده، تحقيقات آن از اولويت بالايي برخوردار بود. مهمترين دليل اين اقدامات،
اين بود كه اضافه كردن صحيح مواد مغذي به خاك بيشترين تاثير را بر تثبيت عملكرد
زارع قرار داده است
همانند ساير محصولات كشاورزي، چغندرقند نيز
تنها جزئي از نيازهاي خود را از خاك تامين مي‌نمايد و بقيه را بايستي از كودهاي
شيميايي، حيواني و محلول‌پاشي بر روي سطح برگ تامين كند
در ميان كودهاي شيميايي، ازت در تمامي خاك‌هاي
زراعي به مقدار كم وجود دارد و از مهمترين عناصري است كه بايستي در هر جا چغندرقند
كشت مي‌گردد، به صورت كود داده شود. هنگامي كه براي اولين بار فسفر مصرف شد پس از
سال‌هاي متوالي مزارع غني از فسفر شدند و افزودن اين عنصر به زمين تاثير آن چناني
بر روي عملكردشان نداد. در نتيجه مصرف آن ناچيز شد و در نهايت در طول بيست سال
گذشته بيشتر فعاليت‌هاي تحقيقاتي بر روي نياز گياه به ازت متمركز شده و از تحقيقات
روي فسفر كاسته شده است
كار بر روي ساير عناصر ماكر، نظير پتاسيم،
منيزيم و سديم ادامه دارد، زيرا نيازهاي چغندرقند به اين عناصر بيش از ساير
محصولات است. كاشت چغندرقند در خاك‌هاي سبك، فراهم شدن امكانات مكانيزه نياز
چغندرقند به سه عنصر مورد اشاره را كه اغلب به مقدار كم در خاك وجود دارد، بيشتر
نموده است.
نياز غذايي چغندرقند به كودهاي اصلي هم اكنون
مشخص شده. ليكن علاقه به مصرف كودهاي فرعي به مراتب بيشتر شده است. جذب عناصر فرعي
با افزايش محصول به طور موازي افزايش يافته است. علت آن، نياز اين عنصرها حتي در
مناطقي است كه بيشتر ذخاير طبيعي خاك كافي بوده است