مقدمه
تعريف تلويزيون
آنچه كه امروزه در اصطلاح عمومي تلويزيون
ناميده مي شود عبارت است از انتقال پيوسته تمام معلومات قابل رويت يك ميدان
ديد توسط امواج الكترومغناطيسي از يك نقطه به محل ديگر به نحوي كه تمام
تغييرات طبيعي اين ميدان ديد حركات تغييرات روشنايي و تاريكي از دور با
احساس همزماني و پيوستگي قابل تعقيب باشد.
ولي در واقع تلويزيون هنگامي
حقيقي است كه ديدگان با مسلح شدن به نوعي وسيله اپتيك مثلاً جام جمشيد
افسانه اي بتواند با انتخاب شخصي و بدون هيچ وسيله كمكي ديگر شيئي را از
دور رويت و آن را در نظر بگيرد. سيستمهاي رادار كه در آنها از انعكاس امواج
ميليمتري متمركز تصوير نقاط دور به وجود مي آيد مي توانند به عنوان يك نوع
تقرب نسبي به جام جادويي تلويزيون واقعي در نظر گرفته شوند.
آنچه كه ما
در اينجا بدان خواهيم پرداخت آن نوع از تكنيك انتقال تصاوير است كه پس از
مدت بيش از سي سال زمان تكامل امروزه ميدان صنعتي وسيعي را به خود اختصاص
داده است . اين تكنيك كه به نحو فوق العاده اي پيشرفت كرده است ولي تكامل
آن را هنوز پايان نيافته است دستگاههايي را به وجود آورده است كه با آنها
گرچه افسانه جام جمشيد به حقيقت نپوسته است ولي اهميت آنها از نقطه نظر
كوشش انسان براي از ميان بردن حدود
فضائي حس بينائي به هيچ وجه كمتر
نيست. ما در روي صفحه تصوير يك گيرنده تلويزيون مي‌توانيم فقط آن چيزي را
از دور ببينيم كه در آن محل از دوربين تلويزيون گرفته شده توسط فرستنده و
گيرنده با شرايطي كه براي واضح بودن تصوير قائل مي شويم و نيز توسط حدود
طبيعي انتشار امواج ااكترومغناطيسي تعيين مي شود. با استفاده از تقويت
كننده هاي مدرن با حداقل نويز- تقويت كننده هاي پارامتري و Maser- و به كمك
ماهواره ها از اين حدود تقريباً از ميان رفته اند و ميدان عمل تلويزيون به
نحو غير قابل تصوري وسعت گرفته است.
مقايسه زماني تجزيه تصوير
1.
ميدان تصوير تلويزيون يك ((ميدان)) يا ((مجموعه)) اي از سطرهاي (افقي)
تصوير است كه مجاور هم قرار گرفته اند و يك نوع ((رده هاي سطر)) بوجود مي
آورند. بنا به تجسم اوليه در مورد ساختمان موزائيكي تصوير كه هر سطر از
المانهاي كوچكي با سطع معيني تشكيل مي شوند بايد هر سطر را مجموعه اي از
نقاط با روشنايي مختص به خود حساب آورد. ولي واقعيت اين است كه نه تنها در
طول خطوط سطرها بلكه در امتداد عمود بر آن هم تغييرات روشنايي تصوير و
همراه با آن تغييرات دامنة سيگنال الكتريكي حامل آن بطور پيوسته اسن و
هيچگونه جهشي از يك نقطه به نقطه ديگر يا از يك سطر به سطر ديگر صورت نمي
گيرد. بنابراين تجسم موازئيك مانند تصوير گرچه يك وسيله كمكي است ولي بر
خلاف واقعيت فيزيكي است. در آينده اين مطلب را دقيق تر مورد مطالعه قرار
خواهيم داد.
براي مطالعات بعدي لازم است سطرهاي تصوير را از بالا به پايين با 1و2و3و...K شماره گذاري كنيم.
2. تجزيه تصوير در مقايس زمان فركانسهاي كاملاً متفاوت زير را بدست مي دهد:
الف: فركانس سطرها و يا فركانس افقي Fz عبارت است از تعداد سطرهايي كه در يك ثانيه نوشته مي شوند.
ب:
فركانس ميدان تصوير م يا فركانس عمودي Ff كه عددي است مشخص تعداد ميدانهاي
سطرها كه در يك ثانيه نوشته مي شوند.وقتي كليه سطرهاي يك تصوير هنگام
تجزيه از شماره 1 تا k (آخرين سطر) پشت سر هم نوشته شوند فركانس ميدان
تصوير Ff و فركانس تصوير Fb مساويند. فركانس تصوير Fb تعداد تصاوير كاملي
را كه در يك ثانيه نوشته مي شوند مشخص مي كند. در طريقه معمول امروزي به
نام ((روش بين هم قرار دادن سطرها)) و يا Interlaced Scanning براي از بين
بردن اثر چشمك زدن ميدان ديد در دو ميدان شامل سطرهاي با شماره هاي
فرد(1و3و5...1-k) و ديگري از سطرهاي با شماره هاي جفت تشكيل مي گردد.
ميدانهاي سطر با فركانس ميدان تصوير Ff نوشته مي شوند و از هر دو ميدان سطر
يك ميدان كامل تصوير بوجود مي آيد. اين دو ميدان بين هم قرار مي گيرند و
فركانس تصوير Fb نصف Ff مي باشد. در محل گيرنده در اثر كندي كار چشم اينطور
احساس مي شود كه عملاً در هر ثانيه به اندازه Ff تصوير كامل نوشته مي شود
در سيستم اروپايي Hz25=Fb و از اين رو 50=Ff مي باشد.