نيرورساني (كابل كشي ـ سيم‌كشي)
به منظور برق‌رساني به نقاط مختلف از
سيم‌ها و كابلها استفاده مي‌شود كه در ساختمان آنها فلزات هادي براي حمل
جريان برق و عايق‌هاي مناسب براي جلوگيري از نشت جريان به كار گرفته شده
است. يك هادي با روكش عايق، سيم عايق‌دار نام دارد و اگر چند هادي
عايق‌بندي شده در داخل يك غلاف مشترك قرار گيرند كابل ايجاد مي‌شود.
سيمهاي مورد نياز در تأسيسات برقي كارهاي ساختماني بايد داراي هادي مسي با
پوشش (PVC) و ولتاژ 75ـ450 ولت باشد و يا سيم قابل انعطاف با پوشش لاستيكي
(طبيعي ـ مصنوعي و يا مخلوطي از آن دو) با ولتاژ اسمي 750ـ450 ولت باشد و
در ضمن همچنين انتخاب نوع مدارها (سيم‌كشي ـ كابل كشي) و مشخصات آنها بايد
با رعايت كليه مقرراتي باشد كه در استاندارد ملي شماره 1937 (آئين‌نامة
تأسيسات الكتريكي ساختمانها) ذكر شده است. بديهي است در صورت فقدان
استاندارد ايراني براي سيم مورد نياز، بايد مشخصات آن سيم با مقررات كميتة
بين‌المللي الكترونيك (IEC) مطابقت كند.
ساختمان هادي در سيم‌ها و كابلها
به
منظور اينكه سيم‌ها و يا كابلها داراي قابليت انعطاف براي حمل و نقل و نصب
باشند، هادي را از تعداد رشته‌هاي يكنواخت كه به صورت مارپيچ دور هم
تابيده مي‌شوند مي‌سازند. ساختمان دو نوع سيم رشته‌ايي در زير نشان داده
شده است:
a) سيم رشته‌ايي با سه رشته در وسط b) سيم رشته‌ايي با يك رشته در وسط
در
برخي سيمهاي عايق‌دار با مقاطع كوچك كه قابليت انعطاف خيلي زياد لازم است
از تعداد خيلي بيشتري رشته‌هاي بسيار نازك استفاده مي‌شود و آنها را به هم
مي‌تابند.
عايق‌هاي استفاده شده در سيمهاي عايق‌دار و كابلهاي فشار ضعيف
به
منظور عايق كردن سيم‌ها و كابلها از كاغذ، كاغذ آغشته به روغن، لاستيك
طبيعي، لاستيك مصنوعي و پلاستيك استفاده مي‌شد. امروزه پلاستيك‌هاي متعددي
براي عايق‌بندي استفاده مي‌شود كه بيشتر آنها از كلرور پلي و ينيل با نام
تجاري PVC است. PVC داراي استحكام مكانيكي خوب و قابليت انعطاف بوده، به
آساني نمي‌سوزد و رطوبت جذب نمي‌كند.
امّا در درجة حرارت نسبتاً كمي ذوب
مي‌شود. عايق PVC در كابلهاي فشار ضعيف بسيار استفاده مي‌شود ولي در
ولتاژهاي بالاتر به ندرت مورد استفاده است.