1- کائوچوي طبيعي ( NR )
بسياري از درختها ، درختچها و حتي بوته ها
هستند که شيره يي شبيه به شير توليد مي کنند که لاتکس ناميده مي شود .لاتکس
شامل يک محلول کلوئيدي کائوچوي پخش شده در يک واسطه ي مايع مي باشد ،
مکانيزم سنتز طبيعي ( biosyntesis ) کائوچو به طور زيادي درک شده است .
کائوچو از اسيد mevalonic ناشي مي شود که در طي يک سري از واکنش ها به
ايزوپنتنيل پيرو فسفات تبديل مي شود .
درختان توليد کننده ي لاتکس ، که
بيش از صدها نوع آن شناخته شده است متعلق به گونه هاي مختلف هستند واغلب
در آب و هواي گرمسيري پيدا مي شوند .
گونه ها ي اصلي اين درختان
عبارتند از : افور بياسه ، ( فرفيون ) ، موراسه ، ( از خانواده ي توت ) ،
اپيوم ، آسکله پياس ، ساير گونه هايي که در مراجع بحث شده است .
البته از تمام گياهان توليد کننده ي کائوچو به منظور هدف هاي صنعتي برداشت
نمي شود زيرا بازدهي بار آنها خيلي کم و غيره اقتصادي ست . در شيره ي اين
گياهان مقدار يا درصد کائو چو ( هيدرو کربور پلي ايزوپرن ) بيش از حد کم
است و يا کائوچوي آنها شامل مقدار زيادي ناخالص هاي رزيني مي باشد .
در
اوايل نهالستان و گونه هاي اقتصادي که استفاده مي شدند عبارت بودند از
:فيکوس ( ficuselastica ) فون تومي يا ( funtumia ) ، کاستيلا( de
Castilloa )
ماني هوت ( manihot plants ) ، اما درخت هوآي
برزيلي بزودي جايگزين آنها شد ، چون هوآ ي داراي باردهي بيشتري نسبت به
درخت هاي قبلي بود . بنابراين ،امروزه در نهالستان هاي جديد گونه ي هوشآي
بزريلي کشت مي شود . هوآدرختي ست با حداکثر 20 متر ارتفاع و يک ريشه ي
اصلي و عميق . اولين محصولاتش را فقط وقتي مي توان انتظار داشت که حداقل 6
سال از عمر درخت گذشته باشد . اخيراٌ گوايول نيز به منظور توليد کائوچوکشت
انبوه مي شود .
در نهالستان هاي جديد ، روش ارحج ازدياد اين گونه ، روش
هاي گوناگون گياهي (برخلاف کاشتن دانه ) مي باشد . آن گروه از گياهاني که
از ترويج و ازدياد گياهي و به صورت انفرادي ايجاد شده اند به گونه هاي
کلوني (clone ) ترجيح داده مي شوند . درروش هاي چديد پيوند زدن ،قلمه ي
جواني ازگياه را همراه با يک ساقه به درختتنومندي که ريشه هايش در برابر
بيماريها مقاوم است ،ساقه يي با پوست مقاوم در برابر شيره گيري و سايباني (
شاخه يي ) که قوي و کاملاٌ گسترده باشد ، پيوند مي زنند . با ازدياد به
روش دانه گاشتن ، نژادهاي پيوندي جديدي درمزارع مدرن براي افزايش بازدهي از
حدود 500 کيلوگرم درهکتار تا حداقل 2000 کيلوگرم در هکتار است که افرايش
آن تا بيش از 2000 کيلوگرم در هکتار قابل انتظار است بعلاوه ، آخرين روش
بهبود محصول ، تحريک جريان لاتکس به وسيله ي مواد شيميايي گوناگون مانند 2-
آمينو -3-5-6 تري کلروپي کولينيک اسيد ، يا 2- کلرو اتيل فسفر يک اسيد
مي‌باشد . بعد ازعمليات ، اين مواد شيميايي به پوست درخت نفوذ مي کنند
واتيلن درگيا ه توليد مي شود .
توليد کنندگان
از زمان ها دور ،مالزي
بزرگترين توليد کننده ي کائوچوي طبيعي بوده است . اين کشور در سال 1985
،با توليد 41/1 ميليون تن 9/34 درصد از کل سهم توليد کائوچوي طبيعي جهان
را داشته است . در سال 1970سهم جهاني توليد مالزي 41 درصد بوده است . در
سال1979 ، حدود 40 کشتزار برزگ 55 درصد از کل محصول کائوچوي طبيعي مالزي را
توليد مي کردند اما درسال 1983 بدليل تمايل به کشت محصولات پرسودي تري مثل
روغن نخل و کاکائو ، اين سهم به 41 درصد کاهش يا فت انتظار مي رود که کاهش
مساحت زيرکشت براي توليد کائو چوي طبيعي در مالزي ادامه يابد و اين درحالي
ست که کل توليد مالزي بخاطر بهره وري بيشتر از نهالستانها افزايش خواهد
يافت اکنون اندونزي با 5/2ميليون هکتار مساحت زير کشت سطح بيشتري رابراي
توليد کائو چوي طبيعي در مقايسه با مالزي که حدود 2 ميليون هکتار زير کشت
دارد ، در دست دارد . اما بخاطر توليد کمتر ، اندونزي با توليد يک ميليون
تن کائو چوي طبيعي يا 25 درصد سهم توليد جهاني ، در مکان دوم قرار دارد پس
از اندونزي ،تايلند با 5/1 ميليون هکتار سطح زير کشت و حدود 6/0 ميليون تن
توليد کائوچوي طبيعي ريال 15 درصد ازسهم توليد جهاني را به خود اختصاص
داده است . علاوه بر اين ،در سال 1983 کشورهاي هند و چين با توليد 17/0
ميليون تن (3/4 درصد سهم توليد جهاني )( در چين ،توليد براي مصارف داخلي
است )، سريلانکا با 14/0 ميليون تن ( 4/3 درصد ) ، تعدادي ازکشورهاي آسيايي
، آفريقايي و امريکايي واقع در عرض جغراقيايي 10درجه ، در کنار خط استوا
، نيز توليد کننده هاي کائوچوي طبيعي‌هستند . در سال 1985 توليد کل کائو
چو ي طبيعي به 044/4 ميليون تن رسيده است.