انگيزه را اين گونه تعريف مي كند:
ميل به كوشش فراوان در جهت تامين هدفهاي سازمان به گونه اي كه اين تلاش در جهت ارضاي برخي از نيازهاي فردي سوق داده شود.
يكي
از فعاليتهاي مدير اين است كه موجبات انگيزش كاركنان را در سطح بالايي از
عملكرد فراهم سازد بدين معني كه اطمينان يابد كه افراد كار مي كنند بطور
منظم سر كار حاضر مي شوند و سهم مثبتي در رسالت سازمان دارند عملكرد شغلي
به توانايي محيط و همچنين انگيزش مرتبط است. (محمد زاده – مهروژان ، 1375
،121-120)
انگيزه بعنوان يكي از فرآيندهاي ارضاي نياز به حساب مي آيد اين مطلب در شكل زير ارائه شده است.
نيازهاي ارضا نشده تنش حركت رفتار كوششي نيازهاي ارضا شده كاهش تنش
شكل 1-2 :فرآيند انگيزش
نياز
به عنوان يك واژه فني حالتي دروني است كه باعث مي شود نتيجه پي آمد خاص
جالب به نظر برسد يك نياز ارضا شده تنش ايجاد مي كند و در نتيجه در درون
فرد نوعي سائقه يا پويايي بوجود مي آورد اين پويايي موجب بروز نوعي رفتار
پژوهشي در فرد مي شود و او در پي تامين هدفهاي ويژه اي بر مي ايد اگر آن
هدفها را تامين كند نياز مزبور ارضا مي شود و در نتيجه تنش كاهش مي يابد .
بنابر
اين مي توان گفت كه كارگر يا كارمندي كه تحريك شده و داراي انگيزش است در
وضعي به سر مي برد كه تنش دارد.(يعني بين فرد و محيط او نوعي عدم تعادل
بوجود مي آيد)او براي رهايي از اين تنش دست به اقدام مي زند و تلاش و كوشش
مي كند . هر قدر اين تنش بيشتر باشد سطح يا ميزان تلاش و كوشش بيشتر خواهد
شد. اگر اين تلاش و يا كوشش به صورت موفقيت آميزي ، به ارضاي نياز منجر
گردد. تنش كاهش مي يابد ، ولي از آنجا كه رفتار فرد در سازمان مورد نظر
ماست ، فعاليتي كه در جهت كاهش مي يابد تنش صورت مي گيرد بايد در راستاي
هدفهاي سازمان باشد . بنابر اين در تعريفي كه از انگيزش داريم اين معنا هم
گنجانده شده كه نيازهاي فرد با هدفهاي سازمان سازگار است و هيچ مغايرتي با
آنها ندرد . اگر چنين وضعي وجود نداشته باشد فرد يا كارگر تلاش و كوشش
زيادي مي نمايد كه در واقع در جهت مخالف منافع سازمان صورت مي گيرد و نكته
جالب اينجاست كه اين نوع كوششها و تلاشها چيز غير عادي نيستند . (ايران
نژاد پاريزي- ساسان گهر، 380،1377)