بخشی از متن:لزوم و اهمیت حمایت تغذیه ای در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه:
تغذیه
ی مناسب برای تمامی بیماران بستری در بیمارستان، خصوصاً برای بیماران
شدیداً بحرانی (critically ill patient) که بنا به دلایل مختلف قادر به حفظ
وضعیت تغذیه ای خویش نیستند، یک نیاز اساسی محسوب می شود (1) چرا که
تحقیقات نشان می دهد که حمایت تغذیه ای مناسب در بخش مراقبت های ویژه می
تواند به طور چشمگیری مرگ و میر را کاهش دهد و به عبارت دیگر بیماران بیشتر
در اثر مشکلات مربوط به سؤ تغذیه می میرند تا خود بیماری و برای جلوگیری
از به وجود آمدن این مشکلات تغذیه مناسب، جایگاه ویژه ای دارد.(2)
1-1-1- هدف از حمایت تغذیه ای:
اهداف کلی حمایت تغذیه ای شامل موارد زیر می باشد:
الف) فراهم کردن حمایت تغذیه ای مناسب با وضعیت فیزیولوژیکی و تغذیه ای خاص برای هر بیمار به طور جداگانه
ب) پیشگیری یا درمان کمبود ریز مغذی ها و درشت مغذی ها
ج) تهیه ی مواد غذایی که با شرایط متابولیکی بیمار سازگار باشد
د) جلوگیری از ایجاد عوارض مربوط به سیستم انتقال مواد غذایی
ه) بهبود وضعیت فیزیولوژیکی بیمار(3)
2-1-1- شیوع سؤ تغذیه و انواع آن در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه:
سؤ
تغذیه یکی از مشکلات عمده در TCV می باشد، چرا که مطالعات نشان می دهد 16%
تا 80% بیماران در هنگام پذیرش در ICU دچار سؤ تغذیه هستند (7،6،5،4) و طی
دوره اقامت در این بخش، با پیشرفت روند بیماری که می تواند با کاهش اشتهای
بیمار و یا عدم توانایی بلع و در بعضی موارد عدم فعالیت مناسب دستگاه
گوارش و نهایتاً جذب ناقص مواد غذایی و همچنین افزایش نیاز بیمار به مواد
غذایی به علت پاسخ متابولیکی بدن او به استرس، پیشرفت کند.(8) به طوری که
دیده شده در 60% از موارد سؤ تغذیه طی این دوره، پیشرفت می کند.(4) به
عنوان مثال در یک مطالعه، مشاهده شد که بیماران بستری در بخش مراقبت های
ویژه که 40% آنان در زمان پذیرش در بخش دچار سؤ تغذیه بودند، به طور
میانگین 4/5% کاهش وزن داشتند که نشان از پیشرفت سؤ تغذیه ی این بیماران
دارد. (6)
انواع سؤ تغذیه:
هنگامی که نیازهای پروتئینی بدن یا نیاز
به انرژی یا هردو، به وسیله ی رژیم غذایی تأمین نشود، سؤ تغذیه ی پروتئین-
کالری حاصل می آید و در نتیجه ی آن مجموعه ای از علائم بالینی بسته به شدت
کمبود پروتئین یا انرژی، دوره ی کمبود، سن فرد،
علت های کمبود، وجود بیماری های زمینه ای و عفونی و همچنین وجود استرس، تظاهر می یابد. (9)
سؤ تغذیه ی پروتئین- کالری در حالت کلی به دو سندرم کلینیکی متفاوت ماراسموس و کوارشیو کور، تقسیم می شود:
الف)
ماراسموس یا Semistarvation حاصل ماهها تا سالها دریافت ناکافی کالری و
پروتئین است. بدن در شرایط عادی، ابتدا سوخت مورد پروسه های متابولیکی
روزانه را فراهم می کند، سپس ذخایر پروتئین و گلیکوژنی ایجاد کرده و در
نهایت کالری اضافی به صورت چربی ذخیره می کند اما در هنگام گرسنگی، درحد
نرمال باقی بمانند. بنابراین در این نوع سؤ تغذیه، ظاهری ضعیف و لاغر دارد.
البته این نوع سؤ تغذیه به ندرت در ICU دیده می شود. (12و 11و 10)