فهرست مطالب :
فصل اول : تعریف وصیت نامه در حقوق و انواع آن
انواع وصیتنامه
ارثیه در مراتب قانونی وصیت در چارچوب قانون
تاریخ حقوق
فصل دوم : ماهیت حقوقی وصیت آیا وصیت عقد است یا ایقاع
تعریف وصیت به طور عام و در قانون مدنی
فقه و قانون مدنی
اثبات وصیت ـ وصیتنامه
قانون امور حسبی
وصیتنامه خود نوشت
تعریف و فواید
تنظیم وصیتنامه
ضمانت اجرای تشریفات
حدود اعتبار وصیتنامه خود نوشت
تشریفات مربوط به ارائه وصیتنامه
فصل سوم : وصیتنامه رسمی
تشریفات تنظیم
اعتبار وصیتنامه
شکل های سه گانه
وصیت
وصیت نامه از نظر حقوقی و قانون مدنی
فصل چهارم : نسبت وصیت و ارث در فقه اسلامی
ارث بعد از وصیت و دین است
منابع
قسمتی از متن :
وصیتنامه طبق قانون امور حسبى سه نوع مى‌باشد:
۱- وصیتنامه رسمى
۲- وصیتنامه خودنوشت
۳-وصیتنامه سرى
وصیتنامه خودنوشت، وصیتى است که وصیت کننده به خط خود
مى‌نویسد و بدین اعتبار وصیتنامه مزبور را خودنوشت نامیده‌اند. به دستور
ماده ۲۸۷ قانون امور حسبى (وصیتنامه) خودنوشت در صورتى معتبر است که تمام
آن به خط وصیت کننده نوشته شده و داراى تاریخ روز، ماه و سال به خط وصیت
کننده بوده و به امضاى او رسیده باشد. فرقى نمى‌کند که خط وصیتنامه فارسى
باشد یا لاتینى یا خط ژاپنى یا چینى و امثال آن و به هر زبانى که باشد،
امضاى وصیت کننده در وصیتنامه ممکن است قبل از تاریخ یا بعد از تاریخ نوشته
شود.
وصیت نامه رسمى تربیت تنظیم و اعتبار آن به طورى است که براى
اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمى مقرر شده است مى‌باشد و از نظر رسمیت و
اعتبار آن از ۲ نوع دیگر بالاتر و بهتر مى‌باشد و اگر کسى وصیت خود را به
طور رسمى تنظیم نماید دیگر هیچ خدشه‌اى به آن وارد نمى‌باشد و هیچ کدام از
ورثه بعد از فوت وصیت کننده نمى‌تواند ایرادى به آن وارد نماید.
وصیتنامه سرى ممکن است به خط وصیت کننده و یا به خط دیگرى
باشد ولى در هر صورت باید به امضاى وصیت کننده برسد و به ترتیبى که براى
امانت اسناد در قانون ثبت اسناد مقرر گردیده در اداره ثبت اقامتگاه وصیت
کننده یا محل دیگرى که در آئین نامه وزارت دادگسترى تعیین مى‌گردد، امانت
گذارده مى‌شود. طبق قانون امور حسبى کسى که سواد نداشته باشد نمى‌تواند به
طور سرى وصیت نماید.