فصل اول: مقدمه
فصل دوم: شرح مسئله
2-1 مقدمه
2-2 نیاز زبان های برنامه نویسی به استفاده از زباله روبی
2-3 انواع زباله
2-4 مزایای زباله روبی
2-5 معایب زباله روبی
2-6 نتیجه گیری
فصل سوم: تکنیک های زباله روبی موجود
3- 1 مقدمه
3-2 الگوریتم پایه
3-3 نشانه گذاری و پاک سازی (naive mark-and-sweep)
3-4 نشانه گذاری با سه رنگ (Tri-color marking)
3-5 حرکت دادن و حرکت ندادن (moving and non-moving)
3-6 زباله روب های زود گذر (بی دوام)
3-7 شمارش ارجاعات
3-8 نتیجه گیری
فصل چهارم: راه حل پیشنهادی
4-1 مقدمه
4-2 راه حل پیشنهادی
فصل پنجم: ارزیابی تکنیک های زباله روبی
5-1 مقدمه
5-2 مقایسه ی روش های حرکت دادن و حرکت ندادن
5-3 مقایسه سه روش کپی کردن، نشانه گذاری و پاکسازی و عدم پاکسازی
5-5 مقایسه سه روش اجرایی Stop-the-world , incremental , concurrent
5-6 زباله روب های Precise و conservative و اشاره گرهای داخلی
5-7 ارزیابی تکنیک نشانه گذاری سه رنگی
5-8 ارزیابی تکنیک شمارش ارجاعات
5-9 نتیجه گیری
فصل ششم: نتیجه گیری
مراجـع
چکیده پایان نامه:
هر برنامه به نحوی از منابع مشخصی استفاده می کند. این منابع می توانند فایل ها، بافرهای حافظه، فضاهای صفحه نمایش، ارتباطات شبکه ای، منابع بانک اطلاعاتی و مانند این ها باشند. در حقیقت در یک محیط شی گرا هر نوع داده تعریف شده در برنامه معرف یک سری منابع مربوط به آن برنامه هستند. برای استفاده از هر نوع از این داده ها لازم است که برای ارایه آن نوع مقداری حافظه تخصیص داده شود. زباله روبی معمولا نقطه مقابل مدیریت خودکار حافظه تصور می شود، به این دلیل که برنامه نویس باید مشخص کند که کدام شی ها دیگر بلااستفاده هستند و فضای اشغال شده توسط آنها باید به حافظه سیستم باز گردد.
اگر چه بعضی سیستم ها از ترکیب دو روش فوق یعنی جمع آوری زباله خودکار و جمع آوری زباله دستی (توسط برنامه نویس) استفاده می کنند. از دیگر تکنیک های مورد استفاده می توان به اختصاص پشته و استنتاج منطقه (حافظه) اشاره کرد که می توانند به حل قسمت هایی از مشکل کمک کنند. ابهامی که اینجا وجود دارد این است که ما باید از عبارت های زباله روبی دستی و زباله روبی خودکار به جای مدیریت حافظه دستی و زباله روبی استفاده کنیم و جمع آوری زباله را به مدیریت حاظه محدود نکنیم، بلکه رسیدگی کردن به هر منبع فیزیکی یا منطقی