بخش اول: كليات
فصل اول: مختصري از تاريخ نگاري در ايران تا عصر پهلوي
فصل دوم: كلياتي در تاريخ نگاري دوره پهلوي
بخش دوم: جريان هاي اصلي تاريخ نگاري در عصر پهلوي
فصل اول: جريان شرق شناسي
شرق شناسي و ديرينه آن
ايران شناسي و ايران شناسان مهم
سياست شرق شناسي- سياست ايران شناسي
روش سياسي و رهيافت تاريخنگاري لمبتون
نقش سياسي لمبتون در ايران
الف- هم زيستي مسالمت آميز: توده اي نفتي- توده اي روسي
ب- لمبتون و قحطي نان
ج- ميس لمبتون
د- ميس لمبتون و كودتاي 28 مرداد
فصل دوم: جريان ناسيوناليستي
كارنامه فرهنگي
1- تاريخ نگاري محتاط
2- ناسيوناليستي محافظه كار
بخش سوم: جريان آكادميك
بررسي و نقد تاريخنگاري اقبال
بخش چهارم: جريان ماركسيستي
جريان ماركسيستي
فصل اول: زمينه هاي تاريخي پيدايش ماركسيسم
فصل دوم: انديشه هاي اساسي ماركس در باب تاريخ
الف- حتميت تاريخي، پيروزي پرولتاريا: الغاي مالكيت خصوصي و الغاي دولت
فصل سوم: تاريخچه ورود انديشه ماركسيستي به ايران
فصل چهارم: تاريخنگاري ماركسيست، لنينيستي در ايران (انجماد و انحراف)
الف- علمي بودن تاريخ
ب- سير تاريخ ايران
ج- شخصيت در تاريخ
د- عدم بي طرفي در نگارش تاريخ
هـ- سبكي برانگيزنده- موضوعي واحد
بخش پنجم: نتيجه گيري كلي
نتيجه
فهرست منابع
مختصري از تاريخ نگاري در ايران تا عصر پهلوي:
نتيجه مي گويد: «نخستين بار ايرانيان تاريخ را درك كردند و آن را به دوران هاي مختلف تقسيم كردند» و هرودوت تاريخ خويش را چنين آغاز مي كند: «به روايات ايرانيان بهترين تاريخ شناسان هستند….».
غرض از نقل دو قول مذكور اين بود كه در آغاز، علم تاريخ در بيشتر كشورهاي شرق و غرب، علمي ناشناخته بود و فقط در ايران وقايع روزانه در بار و رويدادهاي كشور را در روزنامه ها، آيين نامه ها، خداي نامه ها، تاج نامه ها، سالنامه ها و شاهنامه ها مي نوشتند. اما اين بدان مفهوم نيست كه در آن دوره، تاريخ نگاري به مفهوم امروزين رواج داشته است، بلكه بر عكس در ايران عصر باستان تاريخ نگاري اهميت زيادي نداشت و حتي يك اثر تاريخي واقعي كه متعلق به اين دوره باشد در دست نيست ...