مردم از قدیم‌الایام، آرزوي پرورش گياهان را در خارج فصل داشته و براي رسيدن به اين امر تلاش‌های فراواني نموده‌اند. در اواسط قرن 17 ميلادي ژاپنی‌ها موفق شدند بعضي سبزيجات تابستاني را در زير كاغذهاي روشن كه به وسيله ماده‌ای چرب شده بود و به آن كاغذ مقدس می‌گفتند، پيش رس كنند. بعد از اين كه توليد بيشتر سطح به اندازه و قطرهاي مختلف شروع شد، اين ماده توانست پوشش مناسبي جهت گلخانه‌هایی به شكل امروزي باشد و سال‌ها رقيبي نداشت. ولي مشكلات زيادي در امر گرم كردن اين گلخانه‌ها و تهويه آن‌ها مطرح بود. با به ميدان آمدن برق و ساخته شدن وسايل كنترل گرما اين مشكل منتفي گرديد. در سال 1938 براي اولين بار پلي اتيلن به وسيله انگلیسی‌ها ساخته شد كه به خاطر ارزاني و قابل تطبيق بودن اين پلاستیک‌ها در گلخانه‌هاي كوچك و بالاخص گلخانه‌هاي بزرگ تجاري اين موضوع توانست مورد توجه قرار گيرد. چنان چه در ساخت گلخانه‌هاي پلاستیکی دقت شود، پیش از گلخانه شیشه‌ای ارزش داشته و حتی گفته‌ایم که کیفیت محصولات در این گلخانه‌ها بالاتر است. این مطلب، گرچه ممکن است به‌طور مطلق صحیح نباشد، ولی آن چه مسلم است این است که در این گلخانه‌ها محصولات با کیفیت بالا تولید می‌گردد.

طبق گزارشات و آزمایشاتی که تاکنون انجام شده است و یا در منابع معتبر ذکر شده است، کشت گلخانه‌ای موفقیت‌آمیزتر و پردرآمدتر از کشت باز بوده است...