درمان
از طرق مختلفي براي درمان ADHD استفاده شده است. در كل، اين شيوه هاي درماني تأثيرات ماندگار قابل قبولي را از خودشان نداده اند.
تغييرات رفتاري (BM) ، تغييرات رفتار شناختي (CBM ) و تغييرات رفتاري همراه با درمان دارويي ، يا درمان توسط مواد مخدر، برخي از شيوه هاي مورد استفاده مي باشند.
ظاهراً پيشرفتهاي كوتاه مدت اغلب در BM و درمان دارويي با مواد مخدر، مشاهده شده است. بعنوان مثال پل هام (1986 )گزارش كرد كه بچه هاي ADHD كه از دارو استفاده كردند ، در رياضيات پيشرفت كردند. آنها توانستند موارد (آيتم هاي ) بيشتري را كامل كنند و نمراتشان دررابطه با آيتم هاي صحيح بالا رفت . اما فوايد طولاني مدت BM و درمان دارويي هنوز ناشناخته است. در ضمن پل هام اظهار مي دارد كه رفتار كودكان ADHD حتي درهنگام درمان معمولي نمي شود.
در تصور ،بنظر مي رسيد كه CBM راه حل خوب و مؤثري براي درمان بچه هاي ADHD باشد ، اما اين اميد هرگز به وقوع نپيوست .به نظر من مشكلات توجهي (دقتي ) در بچه هاي ADHD تا حد زيادي مانع از آن مي شود كه آنها مراحل را درهر شيوه اي از CBM ياد بگيرند . آنها نه تنها نيازمند تقويت توجهشان مي باشند ، تا در اين شيوه جزء جزء مراحل را به خوبي بفهمند ، بلكه بايد آنها را تا حد تسلط كامل ، تمرين كنند، سپس بايد دقت خود را در انجام اين شيوه بسنجد براي بچه هاي ADHD با ، يا بدون بيش فعالي ، شايد خواسته هاي CBM گزاف باشند.