چكيده:
از جمله وظايف و تعهدات حكومت، اهتمام به اشتغال و رفع موانع آن
در كشور مي‌باشد، بر اين اساس دولتها موظف به ايجاد مراكز خدمات اشتغال
(PES) و اعمال فرآيند كاريابي شده‌اند. راهنمائي و مشاوره شغلي براي
جويندگان كار، كارآفرينان و كارفرمايان (بعنوان مشتريان اصلي مراكز خدمات
اشتغال) ابزار اصلي فرآيند كاريابي مي‌باشد و مي‌بايستي با رعايت اصول و
فنون حرفه‌اي توسط كارشناسان علاقمند و مجرب اجرا گردد.
با نگرش سيستمي
به فرآيند كاريابي (راهنمائي و مشاوره شغلي) توجه به زير ساختارها و عوامل
موثر بر آن اجتناب‌ناپذير مي باشد، از جمله اين عوامل، نقش قوانين و
مقررات ناظر بر كاريابي و مشاوره شغلي است.
در اين مقاله تلاش شده است
تا با بررسي مجموعه قوانين و مقررات موضوعه كشور و نيز مقاوله نامه‌ها و
توصيه‌نامه‌هاي سازمان بين المللي كار (ILO ) بعنوان مجموعه تجارب جهاني،
ابعاد مختلف راهنمائي و مشاوره شغلي تبيين گردد.
سرانجام با توجه به مجموعه قوانين و مقررات موجود و ارزيابي آثار آنها برفرآيند كاريابي، پيشنهادهائي ارائه مي‌شود.
اميد آنكه با تكميل مجموعه مقررات مورد نياز و اجراي صحيح آنها و نيز
الحاق به مقاوله نامه‌هاي مرتبط، شرايط استقرار موثر راهنمائي و مشاوره
شغلي در كشورمان مهيا گردد.
كليد واژه‌ها:
1 راهنمائي و مشاوره
شغلي، 2 كاريابي و خدمات اشتغال، 3 قانون اساسي، 4 قانون كار، 5 قانون
برنامه،6 مقاوله نامه‌ها و توصيه‌نامه‌هاي ILO.