حسين عسكري استاد روابط و تجارت بين‌الملل و صاحب كرسي ايران در دانشگاه
جورج واشنگتن است. اين كرسي در سال 1974 توسط دولت وقت ايران در اين
دانشگاه تاسيس شد. دكتر عسكري كه دكتراي خود را در رشته اقتصاد از
انستيتوي فناوري ماساچوست يا MIT گرفته علا‌وه بر حضور در هيات اجرايي
صندوق بينالمللي پول به عنوان مشاور ويژه وزير دارايي عربستان و مدير تيم
بينالمللي كارشناسان انرژي ترسيم‌كننده طرح انرژي بلندمدت دولت سعودي نيز
فعاليت كرده است.
وي دربازه زماني 92-1990 به عنوان ميانجي به
بهبود روابط ميان ايران؛ عربستان سعودي و كويت كمك كرد. او علا‌وه بر
تاليف آثاري چون ، ، ، ، ، با حضور در برنامه‌هاي تحليلي شبكه‌هاي
بي‌بي‌سي، ان‌بي‌سي، سي‌ان‌ان، بلومبرگ و الجزيره و نيز نگارش مقالا‌ت
تحليلي متعدد در نيويورك‌تايمز، واشنگتن‌پست، اينترنشنال هرالد تريبيون،
يواس نيوزاند ورلد، ريپورت و نشنال اينترنت در زمره معتبرترين تحليلگران
مسائل منطقه‌اي به شمار مي‌رود. دكتر عسكري در مطلب حاضر تلاش كرده است
تا به روند سياست‌هاي آمريكا در خليج‌فارس كه مبتني بر دستيابي اين كشور به
نفت منطقه است، پرداخته و آن را در سياست‌هاي آينده آمريكا بررسي كند.
اصلي‌ترين
منافع آمريكا در خليج فارس منافع اقتصادي بوده و خواهد بود، چراكه از اين
طريق مي‌تواند بر منابع انرژي منطقه كنترل و دسترسي بهتري داشته باشد و به
تبع آن بازار پرسودي را براي صادرات اين كشور تضمين خواهد كرد. بنا بر
اظهارات بوش در انتخابات ميان دوره‌اي 2006 نيروهاي آمريكايي به دلا‌يلي
مرتبط با نفت، همچنان در عراق مستقر خواهند بود. به توجه به تاريخچه آنچه
كه مشوق مداخله و فعاليت نظامي ايالا‌ت متحده در خليج فارس و همچنين تقابل
مربوط به انرژي و ژئوپوليتيكي آمريكا با چين شد، احتمال دارد چنين
انگيزه‌اي بر سياست رئيس‌جمهور آينده آمريكا در منطقه حاكم شود.