دانلود تحقیق در مورد تاريخچه لرستان، در قالب word و در 25 صفحه، قابل ویرایش، شامل:
فصل اول- تاريخچه لرستان
بخش اول: تاريخ
بخش دوم: زبان و معني و مفهوم لر
بخش سوم: دين و مذهب
بخش چهارم: آداب و رسوم ازدواج
فصل دوم- هنر و معماري
بخش اول: معماري
بخش دوم: صنايع دستي
بخش سوم: فلزكاري
فصل سوم- پوشاك لرستان
بخش اول: پوشاك زنان
بخش دوم: پوشاك مردان
بخش سوم: پوشاك كودكان
فصل چهارم- تصويرها
بخشی از متن تحقیق:
لرستان پيش از تاريخ:
بنا به عقيده بسياري از
باستان شناسان، لرستان از چهل هزار سال پيش به وسيله اقوامي كه به علت
نداشتن خط، هويت آن ها ناشناخته مانده، مسكون بوده است. در اين عهد، انسان
پيش از تاريخ در شكاف‌هايي كه در جوانب پردرخت كوه‌ها حفر مي‌شد و يا غالباً در يكي از غارها يا پناهگاه‌هاي سنگي متعدد زندگي كرده و از طريق شكار و
جمع آوري دانه‌هاي وحشي امرار معاش مي‌كرد.
به طور كلي بازمانده‌هاي
فرهنگي جوامع پيش از تاريخ لرستان، بيانگر آن است كه اين جوامع به تدريج
مراحل تكامل فرهنگي از جمله دوره پارينه سنگي، ميان سنگي، نوسنگي و
شهرنشيتي را پشت سر گذاشته‌اند.
بدين ترتيب لرستان از نظر باستان شناسي
يكي از مراكز مهم است، زيرا از جمله معدود سرزمين‌هايي است كه انسان براي
اولين بار به اهلي كردن حيوانات و نباتات پرداخته يا به عبارت ديگر زندگي
ده نشيني و كشاورزي را كه لازمه پيدايش تمدن است، آغاز كرده است.
لرستان در دوره تاريخي:
در
هزاره سوم پيش از ميلاد، اقوام دشت بين النهرين (بابليان- سومريان) وارد
مرحله تاريخي شدند و بر اثر متوني كه درباره تاريخ مملكت خود و همسايگانش
باقي گذاشته‌اند، تا اندازه‌اي به روشن شدن زواياي تاريخ مملكت خود و
همسايگان ايران كمك نمودند.
در اين متون اشاره به اقوامي شده است كه در
شرق بين النهرين يعني سرزمين ايران ساكن بودند. اين اقوام از جنوب به شمال
عبارت بودند از: عيلاميان و كاسيها كه در بخش هايي از لرستان سكونت
داشته‌اند. بنابراين اين دو قوم قديمي‌ترين ساكنين لرستان به شمار مي‌آيند
كه نام آنها در متون تاريخي ثبت گرديده است. اينك به اختصار به شرح هر يك
از اين دو قوم مي‌پردازيم.
لرستان در دوره عيلاميان:
نخستين
قومي كه بر لرستان حاكميت داشته است، عيلاميان بوده‌اند. آن ها از نژاد بومي
ايران (آسيانيك) بوده و از چگونگي تشكيل جوامع و ابتداي تاريخ ايشان اطلاع
درستي در دست نيست. ولي آن چه مسلم است از اوايل هزاره چهارم و پيش از
ورود اقوام آريايي به ايران موفق به ايجاد دولتي در بخش‌هايي از سرزمين
ايران شده‌اند. دولت عيلام شامل خوزستان، لرستان امروزي، پشت‌كوه و كوه‌هاي
بختياري بوده است. بابلي‌ها اين سرزمين را «الام» يا «الامتو» يعني
كوهستان و شايد كشور خورشيد مي‌ناميدند. شهرهاي عمده آن عبارت بودند از :
شوش، اهواز، ماداكتو (صيمره ـ دره شهر) و خايدالو كه در جاي خرم آباد
امروزي بوده است. عيلاميها در مدت چند هزار سال هويت خود را در برابر
اقوامي نيرومند چون سومري ها، آكدي ها، بابلي ها و آشوري ها هم چنان حفظ كردند و
عاقبت به جهت اختلاف هاي داخلي و جنگ‌هاي خانگي از دشمن خود آشور شكست
خوردند (654 ق.م) و از صفحه روزگار به عنوان دولتي مستقل برافتادند....