دات‌نت محدود به نوع خاصی از برنامه‌ها نیست، از این چارچوب می‌توان برای
تولید برنامه‌های تحت ویندوز، تحت وب، سرویس‌های مبتنی بر وب و ... استفاده
كرد.
دات‌نت محدود به نوع خاصی از برنامه‌ها نیست، از این چارچوب
می‌توان برای تولید برنامه‌های تحت ویندوز، تحت وب، سرویس‌های مبتنی بر وب و
... استفاده كرد. یكی دیگر از ویژگی‌های دات‌نت، دارار بودن كتابخانه‌ای
بزرگ و جامع از كلاس‌ها و توابع است كه همان‌طور كه گفتیم، تمام زبان‌های
تحت دات‌نت می‌توانند از توابع و كلاس‌های موجود در آن، استفاده كنند.
در
شماره‌های قبل، به معرفی یك IDE متن‌باز به نام لازاروس پرداختیم كه در
واقع، جایگزینی برای دلفی در لینوكس محسوب می‌شد. اما از آنجا كه تكنولوژی
.NET، بحث روز علم برنامه‌نویسی است، تلاش‌های زیادی نیز از سوی حامیان
دنیای اپن‌سورس برای پیاده‌سازی این تكنولوژی در سیستم‌عامل لینوكس انجام
شده است. در این مقاله، به بررسی پروژه Mono یا به عبارت دیگر، همان
دات‌نت تحت لینوكس خواهیم پرداخت.
ابتدا لازم است تا كمی با ویژگی‌های
چارچوب دات‌نت و مزیت‌های آن آشنا شویم. اما دات‌نت چیست؟ شاید دات‌نت یكی
از گیج‌كننده‌‌ترین علائم تجاری مایكروسافت باشد، بنا به تعریف خود
مایكروسافت، دات‌نت گردایه‌ای از تكنولوژی‌هایی است كه اتصال به اطلاعات،
اشخاص، تجهیزات و قطعات را از طریق نرم‌افزار فراهم می‌آورد.
اما این
تعریفی نیست كه بیشتر كاربران از .Net دارند. آنچه معمولا به دات‌نت اطلاق
می‌شود، برنامه‌نویسی در چارچوب یا FrameWork دات‌نت است. یكی از بزرگ‌ترین
مزیت‌های چارچوب دات‌نت، مسئله مستقل از زبان بودن آن است. برنامه‌های
كاربردی در چارچوب دات‌نت، می‌توانند به هر زبانی كه از این frameWork
پشتیبانی می‌كند، نوشته شوند.
این امر، به واسطه وجود یك زبان میانی
(IL) فراهم شده است. در هنگام برنامه‌نویسی خارج از چارچوب دات‌نت، كد
نوشته شده مستقیما به كد قابل فهم برای CPU كامپایل می‌شود، اما در دات‌نت،
برنامه به هر زبانی كه نوشته شده باشد، در مرحله اول، به این زبان میانی
ترجمه می‌گردد (كه در بین تمام زبان‌های این چارچوب مشترك است).