فهرست :

1- فصل اول: مقدمه 1

2- فصل دوم: مروري بر منابع 4

1-2- كامپوزيت هاي داراي ذرات ريز 5

1-1-2- خواص كامپوزيت هاي ذره اي 9

 2-1-2- انواع كامپوزيت هاي ذره اي از لحاظ جنس تقويت كننده 9

2-2- كامپوزيت هاي تقويت شده با الياف 11

1-2-2- خواص كامپوزيت هاي تقويت شده با الياف 13

2-2-2- خصوصيات كامپوزيت هاي تقويت شده 15

3-2- مختصر در مورد آلومينيوم 24

4-2- سراميك هاي پيشرفته 26

5-2- توضيحات مختصر در مورد آزمون مكانيكي 27

1-5-2- آزمون سختي 27

2-5-2- آزمون كشش 29

2-5-3- آزمون تخلخل سنجي 30

3- فصل سوم: روش انجام آزمايش 32

4- فصل چهارم: تحليل نتايج 50

1-4- نتايج حاصل از آزمون نونه AX 52

2-4- نتايج حاصل از آزمون نونه BX 54

3-4- نتايج حاصل از آزمون نونه CX 56

4-4- نتايج حاصل از آزمون نونه DX 58

5-4- نتايج حاصل از آزمون نونه EX 60

6-4- نتايج حاصل از آزمون نونه AY 62

7-4- نتايج حاصل از آزمون نونه BY 64

8-4- نتايج حاصل از آزمون نونه CY 66

9-4- نتايج حاصل از آزمون نونه DY 68

10-4- نتايج حاصل از آزمون نونه EY 70

11-4- نتايج حاصل از آزمون نونه AZ 72

12-4- نتايج حاصل از آزمون نونه BZ 74

13-4- نتايج حاصل از آزمون نونه CZ 76

14-4- نتايج حاصل از آزمون نونه DZ 78

15-4- نتايج حاصل از آزمون نونه EZ 80

5- فصل پنجم: تفسير نتايج 100

نتيجه گيري 109

پيشنهادات 110

منابع 111

 

استفاده از مواد كامپوزيت طبيعي، بخشي از تكنولوژي بشر از زماني كه اولين بناهاي باستاني، كاه را براي تقويت كردن آجرهاي گلي به كار بردند بوده است. مغولهاي قرن دوازدهم، سلاح هاي پيشرفته اي را نسبت به زمان خودشان با تير و كمان هايي كه كوچكتر و قوي تر از ديگر وسايل مشابه بودند ساختند. اين كمانها سازه هاي كامپوزيني اي بودند كه به وسيله تركيب زردپي احشام (تاندون)، شاخ، خيزران (بامبو) و ابريشم ساخته شده بودند كه با كلوفون طبيعي  پيچيده مي شد.اين طراحان سلاح هاي قرن دوازدهم، دقيقاً اصول طراحي كامپوزيت را مي فهميدند. اخيراً بعضي از اين قطعات موزه اي 700 ساله كشيده و آزمون شدند. آنها از نظر قدرت حدود %80 كمانهاي كامپوزيتي مدرن بودند. در اواخر دهه 1800، سازندگان كانو قايق هاي باريك و بدون بادبان و سكان، تجربه مي كردند كه با چسباندن لايه هاي كاغذ محكم كرافت   با نوعي لاك به نام شلاك ، لايه گذاري كاغذي را تشكيل مي دهند. در حالي كه ايده كلي موفق بود، ولي مواد به خوبي كار نمي كردند. چون مواد در دسترس، ترقي نكرد، اين ايده محو شد. در سالهاي بين 1870 تا 1890 انقلابي در شيمي به وقوع پيوست. اولين رزين هاي مصنوعي (ساخت بشر) توسعه يافت به طوري كه مي توانست به وسيله پليمريزاسيون از حالت مايع به جامد تبديل شود. اين رزين هاي پليمري از حالت مايع به حالت جامد توسط پيوند متقاطع مولكولي تبديل مي شوند. رزين هاي مصنوعي اوليه شامل، سلولوئيد، ملامين و باكليت  بودند.در اوايل دهه 1930 دو شركت شيميايي كه روي توسعه رزين هاي پليمري فعاليت مي كردند، عبارت بودند از '' American Cyanamid '' و '' Dupont '' .

در مسير آزمايشاتشان هر دو شركت به طور مستقل و در يك زمان به فرمول ساخت رزين پلي استر دست يافتند. هم زمان، شركت شيشه '' Owens – lllinois '' شروع به ساخت الياف شيشه به همان صورت بنيادي بافت پارچه هاي نساجي نمود. در طي سال هاي 1943 و 1936 محققي به نام '' Ray Green '' در اوهايو اين دو محصول جديد را تركيب كرد و شروع به قالب گيري قايق هاي كوچك نمود. اين زمان را شروع كامپوزيت هاي مدرن مي شناسند. در حين جنگ جهاني دوم، توسعه رادار به محفظه هاي غير فلزي نياز پيدا كرد و ارتش آمريكا با تعداد زيادي پروژه هاي تحقيقاتي، تكنولوژي نوپاي كامپوزيت ها را توسعه بخشيد. فوراً، به دنبال جنگ جهاني دوم، كامپوزيت به عنوان يك ماده مهندسي اصلي پديدار شد. صنعت كامپوزيت در اواخر دهه 1940 با علاقه شديد به آن شروع شد و به سرعت در دهه 1950 توسعه يافت. بيشتر روش هاي امروزي قالبگيري و فرايند انجام كار روي كامپوزيت ها در سال 1955 گسترش يافت. قالبگيري باز (لايه گذاري دستي)، قالبگيري فشاري، استفاده از پاشش الياف سوزني، قالبگيري به روش انتقال رزين، روش فيلامنت وايندينگ، استفاده از كيسه خلاء و روش پاشش در خلاء همگي بين سالهاي 1946 و 1955 توسعه يافتند و در توليد استفاده شدند. محصولات ساخته شده از كامپوزيت ها در طي اين دوره شامل اين موارد بودند: قايق ها، بدنه 

اتومبيل ها، قطعات كاميون ها، قطعات هواپيماها، مخازن ذخيره زير زميني، 

ساختمان ها و بسياري ديگر از محصولات مشابه.

امروزه صنعت كامپوزيت به رشد خود ادامه مي دهد چرا كه به دنبال افزايش قدرت، سبكي، دوام و زيبايي محصولات مي باشيم.