دانلود تحقیق با موضوع تعلیم و تربیت در اسلام، در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از مقدمه تحقیق:
از جمله مسائلي كه در مورد تعليم و تربيت اسلامي مطرح است، مسئله محبت و نقطه مقابل آن، خشونت است. البته نقطه مقابل محبت معمولاً بغض است. ولي اثر محبت احسان و نرم است و اثر بغض خشونت و سختگيري. مي دانيم كه بعضي ها به چشم انتقاد به اين تعليم و تربيت اسلامي نگريسته و گفته اند كه در اسلام آن چنان كه بايد و به قدر كافي روي مسئله محبت و اثرش كه نرمي و احسان است تكيه نشده است و اگر در اسلام مسئله محبت به انسان ها و مسئله احسان به انسان ها و نرمش در مقابل انسان ها مطرح است، در مقابل مسئله دشمن داشتن انسان ها و خشونت به خرج دادن و به يك معنا بدي كردن هم مطرح است. باز مي دانيم كه آن ها كه زيادي روي محبت تكيه مي كنند، مسيحي ها هستند و كشيش هاي مسيحي. اين ها خيلي دم از محبت مي زنند و مي گويند عيساي مسيح تنها به محبت دعوت مي كرد در محبت هم استثناء نمي كرد.
ميان اين كه افرادي كه بايد به آن ها محبت بشود، خداپرست باشند يا نباشند، پيرو عيسي باشند يا نباشند بلكه مي گفتند كه به همه محبت كنيد. در يكي از كتاب هاي تاريخ اديان و شايد در يك مقاله اي كه ترجمه شده بود خواندم كه يك جمله است كه در همه اديان بزرگ دنيا آمده است و متحد الآلمان همه اديان است. در مسيحيت هست، در دين يهود است، در دين زرتشت هست در دين اسلام هست در دين بودا هست و آن اين است كه براي ديگران همان را دوست بدار كه براي خود دوست مي داري و همان را دشمن بدار كه براي خود دشمن مي داري» كه ما به اين مضمون در اسلام زياد داريم مانند:
احبب للناس ما تحب لنفسك و اكره لهم ما تكره لنفسك.
اين دستور كه در اسلام نيز هست يك دستور كالي و مطلق است. حال آيا اسلام در اين قاعده عمومي استثنائي آورده است و در اديان ديگر استثنائي نيست؟ در مسيحيت استثنائي نيست ولي در اسلام استثناءست؟ كه در واقع اسلام مي گويد براي مردم دوست بدار آنچه را كه براي خود دوست مي داري مگر در بعضي از امور؟ آيا در اسلام استثنائي هست؟ يا نه، آن چه در اسلام با مسيحيت اختلاف هست، در تفسير محبت است نه در اين اصل كلي...