شايد عمده ترين تفكر ويژه آدمي «تفكر خلاق» باشد كه نوع و سطح عالي تفكر و خالق فلسفه،علم، هنر و صنعت است.
تفكر خلاق نوعي از تفكّر است كه در آن ذهن به طوري عميق با يك مسأله درگير مي شود؛ به تجسم و واضح سازي آن مي پردازد و به منظور تنظيم كردن نتيجه تفكّر يا دريافت مفاهيم جديد، مبادرت به جرح و تعديل آن مي كند.
آن چه تفكّر خلّاق را از تفكّر عادي جدا مي كند، مربوط به اصالت و تازگي نظر يا فرضيه اي است كه فرد مبتكر عرضه مي دارد. در تفكّر عادي، فرد معمولاً از تجربيات قبلي خود استفاده مي كند؛ آن ها را در زمينه و طرح جديدي قرار مي دهد و با تغيير شكل و سازمان آن ها در حل مسائل، از آن ها استفاده مي كند.
در تفكّر خلّاق، راه هاي غير عادي و معمولي،نظر فرد را به خود طلب مي كند. ممكن است فرد، مسأله تازه اي را مطرح كند يا فرضيه هاي كاملاً غير عادي كه بالنسبه مورد قبول ديگران است ارائه نمايد.
معمولاً افرادي كه در رشته هاي مختلف دانش بشري، مسأله تازه اي طرح مي كنند و فكر و انديشه تازه اي به وجود مي آورند يا طريق جديدي براي حل مسأله آن رشته ارائه مي شوند. ممكن است يا آهنگ ساز آهنگ جديدي اخترع كند.يك نويسنده، سبك خاصي به وجود آورد. و يا يك رياضي دان يا فيزيك دان در رشته خود كشف تازه اي بنمايد.