چكيده :
امروزه بررسي راهبردي سازه ها و ساز وكارهاي اثر بخشي از موارد مسلم تحول آفريني و استقرار نظام بهبود فرايندهاي كار قلمداد مي شود عامل انساني از دو زاويه متعارض يكي خلاقيت ، جمود ، و ديگري كار آفريني – انهدام بازده سازمانها ، نقش زير بنايي در موفقيت واثر بخشي سازمان و مديريت دارد .
مقاله حاضر درصدد شناسايي بافت دروني ، تعبيه اسكلت پيكره اثر بخشي و ارائه راهكارهاي هدايت مولفه هاي بهبود اثر بخشي سازماني است .
مقدمه :
امروز سازمانها به حدي گسترده و پيچيده شده اند كه بدون علم سازمان و مديريت و بهره گيري از توانمندي ، فراست و مهارتهاي سالها تجربه سازماني نه مي توان سازمان را به خوبي درك وتحليل كرد ونه مي توان آن را رهبري و مديريت نمود . همان طور كه بدون علم و ممارست درهر رشته تخصصي نمي توان از آن بهره برداري كرد علم مديريت به لحاظ پيچيدگي ذهني بودن ، وناهمگني محيط واعضاي سازمان بسيار
سخت تر از هر علمي است كه محيط آن جنبه فيزيكي و واقعي دارد.
جامعه نمي تواند از اين پس شاهد وارد آوردن ضرر از طرف افرادي باشد كه بدون آگاهي از علم مديريت صرفا به لحاظ پيروي از حلقه مراعات ( روابط ) و شيريني منصبهاي مديريت وبا مستقر نشدن در حرفه مرتبط با رشته تحصيلي و تخصصي خود مشاغل حساس مديريت سازمانها را اشغال كنند اينان تلاش مي كنند صرفا با بهره گيري از سطوح اخلاقي و ارزشهاي اجتماعي اين عصر بدون كوچكترين آگاهي از نظريه و قوانين تحليلي رشته اي و علم بسيار حساس و پيچيده مديريت ، اداره امور سازمانها را بر عهده گيرند .
همه افراد دلسوز در اين جامعه بارها شاهد حلقه شوم و دور باطل افكار مديران و محو شدن برنامه ها وعمليات سازمانها بوده اند ، آثار سوء اين نوع تصميم گيريها موجب معدوم كردن كيفيت و انگيزشهاي كاري منابع انساني سازمانها مي شود كه گهگاه مي بينيم فردي در منصب مديريت مي نشيند كه ازعلم و جوهره ظريف مديريت واداره سازمان و نحوه دستيابي به اثر بخشي سازماني بهره چنداني ندارد .