از آنجا كه پيامبر اكرم(ص) در تمامي امور ابتدا دعوت را در اولويت قرار
داده بود لذا به گونه‌اي مفصل‌تر به اين موضوع پرداختيم؛ لذا به طور مختصر
به استراتژي ديگر پيامبر اشاره مي‌نماييم.
بر اين اساس كه در اسلام اصل
در روابط خارجي بر صلح استوار است، پيامبر اكرم(ص) نيز صلح‌خواهي را به
عنوان يك استراتژي مهم در روابط خارجي و بين‌المللي به كار برد.
روش آن
حضرت در حوزه سياست خارجي علاوه بر اينكه بر دعوت استوار بود، اما از سال
ششم هجري، استراتژي صلح را نيز دنبال كردند كه بارزترين آن صلح حديبيه بود.
علاوه
بر موارد فوق که به تبيين و ذکر آنها پرداختيم، پيامبر اکرم(ص) در جريان
تشکيل حکومت به جريان عضويابي که يکي از مهم‌ترين ارکان در نظام اداري
اسلام محسوب مي‌گردد، نيز توجه کامل داشت و در اين راستا مي‌توان منابع
نيروي انساني پيامبر اکرم(ص) را به اين شرح دانست:
1- منابع نژادي عرب و عجم
2- منابع سرزميني مانند: مکه و مدينه و يمن
3- منابع قبيله‌اي مانند: قريش
4- منابع ارزشي مانند: مهاجران، انصار، مجاهدان و تابعين
5- منابع بومي
6- منابع سرزميني، اعتقادي مانند: دارالکفر و دارالاسلام
7- منابع اعتقادي مانند: مسمانان، يهود و نصاري23
همچنين
علاوه بر موارد ذکر شده در اين نوشتار، سيره حکومتي پيامبر اکرم(ص)
جنبه‌هاي متعدد ديگري را نيز شامل مي‌گردد که به دليل ارائه اين مقاله به
صورت مختصر به همين مقدار بسنده نموديم.